TƏBƏƏ

is. [ ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi.
[Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkildi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBƏƏ təbəə bax vətəndaş
TƏBƏDDÜLAT
TƏBƏƏLİK

Digər lüğətlərdə