TURŞUMUŞ

f.sif.
1. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən qıcqırmış, qıcqırıb xarab olmuş, şişib qoxumuş. Turşumuş süd.
– İrəlidəki qalın meşədən turşumuş xəzəl qoxusu gəlirdi. M.Hüseyn.

2. məc. Narazı, pərt; narazılıq ifadə edən. Narazılığı turşumuş üzündən bilinir.
– Nurcahan xala həyətə girər, nəzəri kişinin turşumuş sifətinə sataşdıqda qıçları quruyardı. H.Sarabski.

TURŞUMAQ
TURŞUTMA

Digər lüğətlərdə

ежедне́вно магнети́зм по-девча́чьи реорганиза́ция с натя́жкой цехи́н обли́зывать паре́з переселе́нка экскурса́нт энерге́тик A-picture aboiteau boxing cross-trading dashiki meanness nautic plagium queen consort term policy unshakable yachtmanship вискозный господствовать