TURŞUMUŞ

f.sif.
1. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən qıcqırmış, qıcqırıb xarab olmuş, şişib qoxumuş. Turşumuş süd.
– İrəlidəki qalın meşədən turşumuş xəzəl qoxusu gəlirdi. M.Hüseyn.

2. məc. Narazı, pərt; narazılıq ifadə edən. Narazılığı turşumuş üzündən bilinir.
– Nurcahan xala həyətə girər, nəzəri kişinin turşumuş sifətinə sataşdıqda qıçları quruyardı. H.Sarabski.

TURŞUMAQ
TURŞUTMA

Digər lüğətlərdə

берести́на гнусь зы́ркнуть никого́шеньки пропе́ллер пункт распе́вец спла́вить гравирова́ние дотацио́нный зашка́литься пили́ть пропыхте́ть протолкну́ть asci cromlech cronyism melted octavus torchier viceroy whizz Wroclaw голосовать иммиграция