1. Çox xırda və ya bir qədər xırda; kiçikcə. Xırdaca təpə. Xırdaca göllər. Xırdaca əl. – Təllin ətəyindən bir xırdaca çay axırdı.
Bu çayın kənarı gözəl bir çəmən idi.
Balaca şəhərin küçələrini duman bürümüşdü. Xırdaca evlər duman kimi görünürdülər.
Kəndin kənarından getgedə sıxlaşan və iriləşən xırdaca qamışlıq başlanırdı.
2. Azyaşlı, kiçik, balaca.
İndi səkkiz il idi ki, muzdur Məşədi Əsgər Qanlıtəpədə bir arvadı və üç baş xırdaca uşaqları ilə ayda iyirmicə manat məvacibə qənaət edib dolanırdı.
3. Cılız, balaca, nəzəri cəlb etməyən.
Qafar yaşı əlliyə yaxın olan xırdaca, arıq bir adamdı.
[Rəşid:] Bu arıq, xırdaca adamın buğlanan çay stəkanını ehtiyatla stolun küncünə uzadan azacıq titrək əlini görürdüm.
4. məc. Nərmənazik, incə, zərif.
Sallanıban yüz nazıla; Gələn kimin yarıdı bu? Qəddü-qamət nə qiyamət; Xırdaca dilbərdi bu.
Naz ilə gəldin otağa; Leyli nişan, xırdaca qız!