1. Yeri, məkanı olmayan, yeriyurdu olmayan. Yersiz adam.
// İs. mənasında.
Yersiz gəldi, yerli qaç. ().
2. Torpaqsız. Yersiz kəndlilər.
3. Yerində, məqamında olmayan; uyğunsuz, namünasib, münasibətsiz. Yersiz söz. Yersiz söhbətlər. Yersiz danlaq.
– [Şərifzadə] Mehribanı boşadığı üçün olduqca darılmış, [Zeynalın] belə yersiz hərəkətindən dolayı acıqlanmışdı.
// Zərf mənasında. Yersiz danlamaq.
– Ev sahibinin qəribə bir ilhamla dediyi sözlər də mənə yersiz görünürdü.
Kazım müdirin hirslənməsini yersiz görüb təəssüfləndisə də, çıxıb getdi və güman etdi ki, məsələ bununla qurtardı.
4. Təsirsiz.
Müxbirin təklifi yersiz qalmadı.
5. Nahaq, əbəs, əsassız. Yersiz nigarançılıq. Yersiz ehtiyat. Yersiz (z.) narahat olmaq.
– [Rüstəm:] Xeyr, şahım, aldırma! Yersizdir bu iztirab; Rüstəm dursun, onlara; Səyavuş verir cavab.
[Soltan:] Sənin atan da, əmilərin də yersiz inadkarlıqdan həmişə zərər çəkiblər.
6. Vəzifəsi, yeri olmayan; vəzifəsiz, işsiz. Yersiz (z.) qalmaq.