1. sif. Üst, üstdə olan, yüksəkdə olan, yuxarıda olan. Yuxarı mərtəbə. Gəminin yuxarı göyərtəsi. – [Qərənfil xala] cəld yuxarı otağa çıxdı
Tam oxu »I сущ. верх: 1. самая высокая оконечность или верхняя часть чего-л.; верхушка. Evin yuxarısı верх дома, ağacın yuxarısı верхушка дерева, dağın lap yux
Tam oxu »I. i. top, head; dağın ~sı top of the mountain II. s. upper; top; atmosferin ~ qatları upper layers / strata of the atmosphere; ~ dodaq upper lip; ~ m
Tam oxu »1. прил. вини; вине авай (мес. къуллугъ); винел алай (мес. мертеба); 2. нареч. виниз, винелди, агъадай-виниз, агъадай-винелди (мес
Tam oxu »is. haut m ; dessus m ; dağın ~sı sommet m de la montagne ; atmosferin ~ qatları couches f pl supérieures de l’atmosphère, stratosphère f ; ~ dodaq lè
Tam oxu »Qədim kökü ağ kəlməsindən ibarətdir. Sonra həmin söz yux, yük (yüksək) formalarına düşüb. Yuxarı sözü yux və arı (yer) hissələrindən ibarətdir, yüksək
Tam oxu »