ÜZSÜZ

sif.
1. Üzü, qaymağı yığılmış. Üzsüz süd. Üzsüz qatıq.
2. Üz çəkilməmiş, üzü olmayan. Üzsüz döşək.
[Gülbadam] üzsüz boz balışı, üzü qırmızı çiçəkli çitdən mütəkkəni döşəyin ortasına qoydu. N.Nərimanov.

3. məc. Utanmaz, həyasız, sırtıq.

Omonimlər

  • ÜZSÜZ ÜZSÜZ I sif. Həyasız, sırtıq, riyakar. Bir sıra vicdansız, bir sıra üzsüz; Gəzib qara-qara hər yerdə güdür (M

Etimologiya

  • ÜZSÜZ Üzü alınmış (süd və s.) anlamında işlədilsə də, məcazi mənası “sırtıq”, “abır­sız”, “həyasız” deməkdir
ÜZRSÜZ
ÜZÜAÇIQ

Digər lüğətlərdə