1. Nadinc, dəcəl, şuluqçu. Şuluq uşaq.
2. is. Dələduz. Yoluğun nəyi var, şuluğa versin. ( Ata. sözü ).
3. is. Hərc-mərclik, qarışıqlıq, qalmaqal, qayda-qanunsuzluq.
[Məmmədəli:] Güləndam, itin olum, küçüyün olum, bu ev çox şuluqdur, aman günüdür.
…Məsciddə şuluq başlandı…
□ Şuluq salmaq – qarışıqlıq salmaq, qarışdırmaq, pozğunluq salmaq, iğtişaş salmaq, qayda-qanunu pozmaq.
[Bülənd:] Dövlət yazır ki, Veys şuluq salıb, beş-on adam tutdurub.
◊ İş şuluqdur – iş əngəldir, yaxşı deyil, içindən xata çıxacaq.
[Süleyman:] Sənin işin şuluqdur.
[Kişi:] Bala, bu işlərin axırı şuluqdur.