1. Şüuru olmayan; dərrakəsiz, fəhmsiz, düşüncəsiz, anlaqsız. Şüursuz adam. – [Səlimbəy:] …Mənim qızım oynamaq bilsəydi, başına dolanardım.
Amma nə etməli ki, atası kimi şüursuz (z.) çıxıb, ayaq atmağı da bilmir.
// Ağılsız, ağla uymayan, ağla, şüura zidd, qanacaqsız. Şüursuz hərəkət. Şüursuz iş.
// zərf Qeyri-şüuri, qeyriiradi. Şüursuz təqlid etmək.
2. Bayğın, bayılmış, özündən getmiş, şüurunu itirmiş. Gözlərini (z.) şüursuz yummuş halda.
– Xəstə gözlərini böyük-böyük açmış, ətrafı şüursuz nəzərlərlə seyr edirdi.
