ƏRKANSIZ

sif.
1. Dinsiz, imansız.
2. Söyüş, qarğış məqamında işlənir.
Yassar qışqırdı: – Ay ərkansızın qızı, bəri qayıt, vurdum! Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ƏRKANSIZ dinsiz — imansız
ƏRKANLI
ƏRKƏ

Digər lüğətlərdə