Qurumaq, kəsilmək (suya aiddir), sovulmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: somə.
Gücünü itirmək, sovuşmaq, qurtarmaq, keçmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Söyləmə, demə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Söyləmək, demək (dastan, hekayət). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pis söz söyləmək, söymək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: sevda. Darayıb zülfünü, töküb üzünə, Sərimi sövdaya saldı, nə çarə? (“Əsli və Kərəm”)
ərəb. sövdə və fars. gər Parça alverilə məşğul olan tacir. – Mənim toyum var, ora gedək. Toydan sonra sizə aşıqlıq lazım deyil, gedib sövdagarlıq elər
Bax: sövdəgər.
Oruc və namaz. Sövm – oruc, səlat – namaz deməkdir (namaz fars sözüdür). Əl çəkmə dünyada sövmi-salatdan, Təmiz ver, qalmasın xümsü-zəkatdan
Bax: sövmi-salat.
Ona (Allaha) eşq olsun. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Su yolunun təmirçisi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bel, kürək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kişi cinsindən olan hörmətli adama xitab kimi işlənir. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dolu, tamam, içi dolu, bütün, külçə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İçi və xarici qızıl, külçə qızıl. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yırtıcı quş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Vermək, təqdim etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: sürahi. Məclisimə surahılar düzüldü, Eynim yaşı qabdan-qaba süzüldü, Ağla, Abbas, əlin yardan üzüldü, Bu gün axır zaman olmuş, ay olmuş
Zurnaçı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Susamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Şiş, süngü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ənsə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Söz söyləyən, danışan. 2. Dilavər, dilli. 3. Məcazi mənada: şair. Mahmud bəy qoşan adam Qurbanini sazbənd Usta Bədəlin dükanına gətirdi
Güclü zəhər. Şər deməsən, xeyir gəlməz. İşdi, elə ki ölmədi, keçdi, onda bir almaya süleymani zəhər daxil edib verərsən, ölüb başımızdan rədd olub ged
Nişanlanmış, damğalı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Nişanlamaq. 2. Uzanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Süngü (süqü), mizraq, qarğı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik süngü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kəmik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sür cida; çoxillik qamışın yoğun gövdəsindən hazırlanan nizə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: sürahi. Sənsən bu dünyada gözəllər şahı, Bədənin büllurdur, boyun sürahı. Dadıma yetişsin qadir ilahı, Alagözlü Leyla xanım, gəl qayıt!
1. Su və ya şərab tökmək üçün uzunboğaz şüşə qab; qrafin. 2. Məcazi mənada: gözəlin boyu, gərdəni. Alimdən dərs aldım əlif-bey üçün, Sürahilər düzülüb
Saqilik etdirmək, şərab gəzdirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yeddiqardaş ulduzlar, ülkər (Dana bürcündə yeddi ulduz topasının adı); ümumiyyətlə, ulduz. Nazlı yar əlindən sinəsi dağam, Sürəyyatək yatmamışam, oyağ
Sürü, heyvan dəstəsi, toplusu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sürümək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sürüşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yerin üstü ilə bir şeyi çəkə-çəkə aparmaq, sürüyə- sürüyə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Buynuzu ilə vuran, buynuzlayan. 2. Azğın sığır. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Batırılmaq, dürtülmək, saplanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Buynuzlaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sancılmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Buynuzlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: savar.
Bax: savar olmaq.
Böyük bahadır, böyük qəhrəman. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Tərlan, şahin. 2. Məcazi mənada: igid, qoçaq adam haqqında. 3. Məcazi mənada: məğrur gözələ, gözəlin məğrur gözlərinə, baxışlarına işarə
Ov quşlarına baxan xidmətçilərin başçısı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)