ATILMAQ – DÜŞMƏK Atıl cəbhələrə aslanlar kimi (S.Vurğun); Bu səslər altında Zeynəb düşüb yerində oturdu (M
ATLI – PİYADA A kişi, gəzməyin elə bir ləzzəti piyada getməkdir, atlı getmək ləzzət verməz (Ə.Haqverdiyev)
ATMAQ – TUTMAQ Kim isə zəncirləri lom ilə yerə atır (M.İbrahimov); Usta gəmiçilər tufanda belə; Sükanı düz tutur öz əllərilə (S
ATMARALI – HƏYALI Güldəstə ilə Südabə rəfiqə olsalar da, bir-birindən fərqlənir: Güldəstə həyalı, Südabə atmaralıdır
ATÜSTÜ – ARAMLA Atüstü olsa da qısa bir söhbət; Dönür unudulmaz bir xatirəyə (S.Vurğun); Qaraca qız qalxıb aramla geyinməyə başladı (S
AVAM – MƏDƏNİ Görürəm ki, mədəni adamsınız (İ.Fərzəliyev); Naçalnik Qurbanəli bəyə cavab verdi ki, Kərbəlayı Qasım qanmır, avamdır (C
AVAMLIQ – MƏDƏNİLİK Əlbisəsinin tərzi, biçimi avamlığını... andırırdı (S.Hüseyn); Onlar Qasım əminin mədəniliyi sayəsində qaçdılar
AVAND – ASTAR Bu parçanın astarı avandından gözəldir
AVARA – İŞGÜZAR Qaraca qız da sərxoş və avara Yusifin hər bir əzabına dözür (S.S.Axundov); Çox işgüzar, əməksevən, intizamlı qadındır (C
AVARALIQ – İŞGÜZARLIQ Bu oğlan avaralığa öyrənib, heç bir işdən yapışmaq istəmir. Çünki onu tanıyırdı, işgüzarlığına bələd idi (Mir Cəlal)
AVAZIMAQ – QARALMAQ Onun qaramtıl çöhrəsi avazıdı, sonra boğulub qaraldı (İ.Şıxlı)
AYAQ – BAŞ Odur ki, sənin ayağını biləni bizim başımız da bilə bilməz (C.Cabbarlı)
AYAQÜSTÜ – RAHAT ...Ayaqüstü Kələntər lələşə baş çəkməyi qərara aldı (M.İbrahimov); İndi cücələr rahat yeyirdilər (M
AYAQYALIN – BAŞIAÇIQ Elə alt köynəkdə ayaqyalın, başıaçıq bayıra çıxdı (İ.Şıxlı)
AYAR – ÖLÜVAY Abbas kişi çox ayar adamdır, amma qardaşı ölüvaydır
AYAZ – İSTİ Kül rəngli havada toz, duman var; Dəhşətli soyuq, ayaz, boran var (A.Şaiq); Yorğun adam kimi, elə bil bu an; İsti tər tökürdü yerin sinəsi
AYAZIMAQ – TUTQUNLAŞMAQ Payızın çiskinli, dumanlı günü ayazıyırdı (S.Rəhimov); Belə zamanlarda təbiidir ki, onun gülər üzü bir qədər tutqunlaşar, alnı
AYAZLI – İSTİ Sən, ayazlı gecələrdə ulduzların sirdaşısan; Boranların, çovğunların, dumanların qardaşısan (S
AYDIN – BULUDLU Çiskinli və qaranlıq gecəni aydın bir səhər əvəz etdi (M.İbrahimov); Buludlu qaşqabağı birdən ayazıyıb açıldı (S
AYĞIR – MADYAN Ayğır başını qaldırıb ilxıya gələn qatıra diqqətlə baxdı (S.Rəhimov); İki madyana yaxınlaşandan sonra yenə qayıdıb dəryaya girdi (“Koro
AYIQ – BAYĞIN Xəfiyyə vaxtında üstünə düşüb, yaman ayıqdırlar ha! (M.İbrahimov); Qadınların bu hərəkəti, Almazın dalğın duruşu, bayğın baxışları, gizl
AYIQLIQ – MƏSTLİK Ayıqlıq və zirəklik ağlın əlamətlərindəndir (M.Talıbov); Ruzigarın əli onun məğrur qulağını burduqda, xudbinlik, lovğalıq və məstlik
AYILMAQ – BAYILMAQ Gün dağlara yayıldı; Hər bir yatan ayıldı (A.Səhhət); Get onu içəri gətir. Tafta, sən də get, deyəsən bayılmışdır, ya da bəlkə ölmü
AYRI – BİRGƏ Səndən ayrı düşəli; Ah çəkməkdən bağrım qana dönübdür (Aşıq Ələsgər); İki gün sonra raykomun bürosuna birgə getdilər (Ə
AYRILMAQ – BİRLƏŞMƏK Ayna ilə Ayaz küçədə bir-birindən ayrıldılar (Ə.Məmmədxanlı); Qadir əllərimizlə birləşdi Volqa ilə Don (S
AZ – ÇOX Bizim qoşunumuz azdır, amma qeyrətimiz çoxdur (Ə.Haqverdiyev). AZ – XEYLİ Onlar dolana-dolana xeyli yol gəlmişdilər (A
AZACIQ – XEYLİ Həcər qulaq verdi, bu an buludlar azacıq hərəkətə gəldi (S.Rəhimov); Axşamdan xeyli keçmişdi (A
AZAD – MƏHKUM Diləklərin gah azad; gah məhkum olur sənin (B.Vahabzadə)
AZADLIQ – MƏHKUMLUQ Azadlıq geniş anlayışdır (S.Vəliyev); Yetər bu məhkumluq! Yetər bu zillət! (Şəhriyar)
AZALMAQ – ARTMAQ Dostlarım artıb; nə qədər azalıb; Köhnə dostlar az qalıb (R.Rza). AZALMAQ – ÇOXALMAQ Bir il də keçdi belə; Vicdanın ağrısı azalmadı,
AZAR – SAĞLAMLIQ Köç deyəndə, azar alır canını; Yer süpürür sanki qaşıqabağı (M.Müşfiq); Abbas Səhhət şeirlərində “Səhhət” kəlməsini bəzən həm təxəllü
AZARLAMAQ – SAĞALMAQ İndi İmamverdi baba azarlamışdır (S.S.Axundov); Tələsmə, o yaranı da sağaldaram (H
AZĞIN – MƏDƏNİ Hücum edin dörd yandan; Od vurun azğın kəndə (A.Şaiq); Onlar istəyir ki, biz də qabağa gedək, mədəni xalqlar cərgəsinə çıxaq (M
AZĞINLIQ – MƏDƏNİLİK Oho, bunun bir azğınlığına bax! (A.Şaiq); Əli öz təvazökarlığı və mədəniliyi ilə dostlarından fərqlənir
AZYAŞLI – BÖYÜK Fəhləliyə gedən azyaşlı uşaqlara xozeyinləri heç bir zaman istirahət günü verməzdilər (H
BABAL – SAVAB Dərin bir dəryadır şair xəyalı; Götürdüm boynuma şəri, babalı (R.Rza); İsmət xanım, kömək etməkdə böyük savab iş görmüşsən
BABAT – PİS Ruzigarım bir növ babat keçir, hacı (N.Vəzirov); Niyə, Məşədi, necə bəyəm, pis daşıyıram? (Mir Cəlal)
BABİ – DİNDAR Məsələn, mənə deyirlər ki, filankəs babidir, yəni mürtəddir (C.Məmmədquluzadə); Atan Hacı Cəfər ilə duz-çörək kəsmişəm, özü də çox dinda
BACARIQSIZ – DİRİBAŞ Elə bacarıqsızdır ki, on saata işə sala bilməyəcək (M.İbrahimov); Xala, sən də diribaş qarısan (N
BADALAQ – DÜZLÜK İndi sənin mənə badalaq qurmağının heç adı yoxdur (Ə.Haqverdiyev); Onun heç düzlüklə işi yoxdur
BAĞIRMAQ – SUSMAQ Səriyyə xala bağırmaq, ağlamaq istəyir, bacarmırdı (M.İbrahimov); Bu hay-küydə susmağı lazım bildi
BAĞIŞLAMAQ – GÜNAHLANDIRMAQ Mənim dediklərimdə səhv və yanlışlıqlar olsa, bağışlamağınızı xahiş edirəm (Mir Cəlal); Əgər məni yalandan günahlandırmaq
BAĞLAMAQ – AÇMAQ Nahar etmək bəhanəsi ilə qapını bağladım (Ə.Vəliyev); Bu saatda qayıdarıq, fikir eləmə, sandıqları aç! (M
BAĞLI – AÇIQ Bağlı qapıya xata dəyməz (Ata. sözü); Səhər açıq pəncərədən rəfiqəsini səslədi
BAĞRIQARA – XOŞBƏXT Bir ildir ki, bağrıqaradır, müsibət üz vermişdi. Siz ey göy üzündə uçan durnalar; Deyin, xoşbəxtəmmi? (S
BAHADIR – QORXAQ Bahadır deməzlər hərgiz sayana; Görüm lənət lənət olsun yardan doyana (M.P.Vaqif); Ana yurdu bu şən torpaq; Yetişdirməz xain, qorxaq
BAHAR – QIŞ Payız ötür, qış keçir; Bahar qalır arxada (H.Hüseynzadə). BAHAR – ZİMİSTAN Lakin mənim baharım solub, zimistan oldu (S
BAHARLI – QIŞLI Ömrün keçdisə də baharlı, qışlı; Gördün gələcəyi gün kimi aydın (S.Rüstəm)
BAHARSIZ – QIŞSIZ Baharsız, qışsız bu yerlərin nə ləzzəti olar
BAKİR – POZĞUN Bu incə rəqslərdə nə qədər gözəllik, nə qədər bakir hissin ifadəsi vardır (Çəmənzəminli); Anna pozğun qızdır, onunla oturub-durma