(Xocavənd) gicəllənmək. – Tü:əcəx’ləndim, yıxıldım
(Cəlilabad) ovçu. – Tüəgçilər qıreylər bı quşdarı
(Şəmkir) bax tü:əğçi. – Mansır çox yaman tü:əx’çidi
(Qazax) dabaq xəstəliyini müalicə etmək üçün istifadə olunan yabanı dərman bitkisi adı
(Gəncə) uşaq beşiyində döşəklə silvincin arasına qoyulan halqa şəkilli balınc. – Silvincin üstünə tü:ərəx’ qoymuyanda döşəx’ çökəlir
(Gəncə) yumaq. – Tüx’çələri böyüx’ tut
(Gəncə) yumaqlamaq. – İpi tüx’çələmək yaxşıdı
(Ucar) qədim evlərdə qabqacaq yığmaq üçün kiçik rəf. – Tükançıya boşqab qoyurux, ishan-ləlbəyi qoyurux
(Balakən, Qax, Zaqatala) bax tükança
(Şamaxı) dərman bitkisi adı. – Bının sancısını tüklicə sağaltdı
(Qax) bax tüklicə
(Şamaxı) həyasız, utanmaz. – Yaman tüksür adamdı, bir kərə geri düşmür
(Culfa) nadanlıq. – Cəmahət getmirdi dərsə, tüküsdannıx eliyirdilər
(Naxçıvan, Şuşa) bax tulanbar. – Əhmədin üzü-gözü elə qaralmışdı ki, elə bil tülanbardan çıxıb (Naxçıvan); – Ev laf tülanbar kimidi, qapını bir əz aç
(Qazax) kal yemiş
(Quba) bax tüləy II. – Aslan çux tüləg adamdu
I (Gəncə, Şəmkir, Şuşa) bic, hiyləgər. – Qulu çox tüləx’di (Gəncə); – Murad yaman tüləx’di (Şəmkir); – Döylətdilər çox tüləx’ olur (Şuşa) II (Ağdam, G
(Ağdam, Cəbrayıl, Kəlbəcər, Mingəçevir, Şəki, Şəmkir, Zəngilan) bax tüləməy. – Heyvan tükünü tülədi (Kəlbəcər); – Yaz fəslində heyvannar tükün tüləyər
(Şamaxı) tükünü dəyişdirmək, tükünü tökmək. – Toyuğumuz tüləyənnən so:ra başqa rəy tüy gətirdi (Şamaxı)
(Şamaxı) həyasız. – Əhməd çox tülən adamdı
(Gədəbəy) uc, zirvə, ən hündür yer. – Ona bax, Əziz lap armıdın tülənginə çıxıf
(Ağdaş) həyasız. – Sən nə tüləngə olmusan?
(İmişli, Mingəçevir, Oğuz) hiyləgər, bic. – Rəcəp çox tüləngi adamdı (Oğuz)
(Xaçmaz, Quba) tükünü dəyişdirmək, tükünü tökmək
(Ağdaş, Xanlar) vurnuxmaq; özünü ora-bura vurmaq. – Biyçara çox acdı, indi burda tülənirdi (Ağdam); – A:naba: na gəzey, ona de:llər kin, nə tüləneysiη
(Şamaxı) həyasızlıq etmək. – Tülənməy həməşə sənün peşəndi
I (Şamaxı) tükü tökülmüş. – Bu tüley it kimindi? II (Xudat, Şamaxı) hiyləgər, bic. – Nəmət tüləy adamdı (Şamaxı)
(Meğri) hiyləgər, bic, fırıldaqçı. – Firidun tülidi, hamma yaxşı xasiyəti də var
(Ağsu) gödək, qısa. – Görürsən ələ to:ux var ki, quyruğu tülikdi
(Basarkeçər) uşaq oyunu adı. – Gedəx’ tülküçaxçağı oynuyax
(Ağdam, Qafan, Şuşa) səhər tezdən, işıqlanmamışdan. – Tülküdurmazdan gəlif kəsdirif qapının ağzını (Ağdam); – Mən həməşə tülküdurmazdan durub malı apa
I (Ağdam, Ağdaş, Ağcabədi, Tərtər, İrəvan) üzüm növü. – Tülküquyruğu ürüşübabadan balaca olur (Ağdam); – Tülküquyruğu yeməli üzümdü (Ağdaş) II (Kürdəm
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa) tülküsifət, hiyləgər. – Ə:, tülküyosunnu, nə vaxtajan bizi alladajaxsan? (Ağdam)
(Gədəbəy) bax tülləng. – Bu savax bağe:dəndə gördüm ağacın tülləyində bir quş oturuf
(Gədəbəy) ağacın başı, ağacın ən hündür yeri. – Bax, ağacın tüllənginə çıxma, yıxılarsaη ha!
I (Ağbaba, Çənbərək, Qarakilsə, Qax, Naxçıvan, Oğuz, Ordubad, Şəki, Şərur) oğru. – Oğru olufdu, ona görə tülü di:llər (Oğuz); – Kəndə tülü ha tökülmüy
(Çənbərək) oğrubaşı. – Tülübaşı ha döysən sənnən qorxum
(Şamaxı) hiyləgər. – Abbas lap tülüngidi
I (Gəncə, Qazax, Tovuz) bax tülüngi. – O, tülüngünün biridi, nə desən başarar (Qazax); – Məhluqa kimi tülüngü hələ anasınnan olmuyuf (Tovuz) II (Böyük
(Qazax) sırtılmaq
(Gədəbəy) bax tülüngü II
I (İmişli) qısaboylu II (Şamaxı) tükü tökülmüş (quş haqqında). – Bizim ağ töyuğumuz tümbüldü
(Şamaxı) tədriclə tükü tökülmək (quş haqqında). – Bizim toyuğ tümbülləşir
(Qax) saplaq, meyvənin saplağı. – Əhmədin əlindəki almada tümə yoxdu
(Kürdəmir) qısabuynuzlu (inək). – Bu tüməl inəğ çox vırağandu
(Ağsu) gödəkquyruqlu (toyuq). – Görürsən elə to:ux var ki, tümiğdi
(Qazax) gəzib dolanmaq. – Biz bir qədər oralarda tümdüx’
I (Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) gödək, qısaboylu. – Tümtüx’ adam bij olar (Ucar) II (Kürdəmir) papiros kötüyü, çəkildikdən sonra papirosun atıl
I (Qax) səkkiz litrlik neft qabı. – Tündə nəvit saxlıyırıx II (Gəncə) hər iki tərəfində müxtəlif dükanlar olan üstüörtülü pasaj
(Cəbrayıl) ətin yağsız, qaratikə hissəsi. – Cöngə kəsmişdilər, mən də aldım tüncünnən