(Quba) yolun çökək yerində yığılan su. – Əhmədin harabası höləndə qalubdu
(Goranboy) uzun
I (Əli Bayramlı) başına hava gəlmək, havalanmaq II (Salyan) narahat olmaq, fikir eləmək. – Axşam pis yuxu görmişəm, onnan bəri höllənmişəm
(Qarakilsə) kəllələşmək. – Mən onunla hölləşdim
(Şamaxı) bax höyüş II
(Qarakilsə) buğaya gəlmə ◊ Hör almax’ (Şəki). Hö:rə gəlməx’ (Cəbrayıl, Culfa, Mingəçevir, Şəki) – buğaya gəlmək
(Bakı) şişmək. – Yarası hö:r eliyib
(Xanlar) yamamaq. – Axşamatan köhnə paltar hörəliyəjəm
(Tovuz) isinişmək, alışmaq. – Uşaxlar asda-asda analıxlarına hö:- rəşillər
(Cəbrayıl) hürkmək. – Ə:, inəx’ hö:rqələndi, onu qaytar
(Şəki) sünbüllü ot adı
(Ağdaş, Gəncə, Xanlar) başına çəkib içmək. – A qızım, ürəyim yanır, o ayrannan ver hörtdədim (Ağdaş); – Hörtdətdi işdi, yanı suçulama işdi (Gəncə)
I (Bərdə, Qarakilsə, Salyan) heyvanı otlaqda bağlamaq üçün uzun ip, kəndir. – O hörüyü gəti, atı hörüx’lə:jəm (Bərdə) II (Qarakilsə, Şərur) bax hörük
(Qazax) bənna
(Bərdə, Şərur, Qarakilsə) heyvanı otlaqda uzun ip, kəndirlə bağlamaq. – Dana ajdı, onu apar, otdu yerə hörüx’lə (Bərdə)
(Salyan) hörmək, toxumaq. – Gör hörümçəg nə yaxşı tor hörümli: b
(Basarkeçər) bir il dincə qoyulan yer. – Yeri payız şumli:rix’ əkirix’, gələn payız biçinnən sonra ora hörüyəyğı olur
(Bakı, Salyan) deyinmək, şikayətlənmək. – Hacağa sə:n dalucan hö:- si:rdi (Bakı)
(Bakı) tələsə-tələsə. – Hardan gəlirsən belə hö:sün-hö:sün?
(Qax) tərs <adam>. – Ho ne hösüt adamdı?
(Oğuz) bax höyüş. – Hö:ş yerdə oturma, xəstələnərsən
(Başkeçid, Borçalı) un horrası. – Yamannamış inəyə höşül çəkəllər (Borçalı)
(Gədəbəy) evə şirə çəkmək. – Bir əz höşül qayır, qoy öyün içini höşüllə:x’
(Qəbələ) quyu. – Get, hö:tdən su gətir
(Zaqatala) boydan uzun, ağıldan kəm. – Bizim bu Əhməd hötüllütünün biridi
(Zaqatala) ağılsızlıq. – Əli cama:t arasında hötüllütülüx’ eli:rdi
(Salyan) səksənmək, qorxmaq. – Arvad qarannığda hö:ül eliyir
hö:ür salmax: (Biləsuvar, Zaqatala) məhəbbət salmaq. – Həsən Əlinin qızına hö:ür salıb (Biləsuvar)
(Gədəbəy) buğayagəlmə vaxtı çatmış düyə. – Bir hö:üralanım var
(Göyçay) məhəbbət salmaq
(Gədəbəy) bax hö: rəşməx’. – Hö:ürrəşdimi öküzdər bir-birinə?
(Çənbərək, Göyçay, Qazax, Quba, Mingəçevir) bax höğüş. – Hö:üş odunnar yanmaz, quy bir az qalsun, qurusun (Quba)
(Bakı) bax həvə
hövgəldi eləməx’: (Şuşa) kütləvi kömək etmək. – Gedəx’, Hafizəyə hövgəldi eliyəx’
I (Qarakilsə) əkin üçün və ya da biçin üçün hər kəsə düşən yer payı. – Bı yerin höyəsi o yerə görə çox uzundu II (Zəngilan) əkmək üçün uzununa ayrılmı
(Qazax) kəklikotu. – Saηa soyux dəyifsə, bir əz höyüc çayı iç
(Qazax) isinişmək, alışmaq. – Uşax yeηi yedəndə durmordu baxcada, indi höyürrəşif
I (Ağdam, Gəncə, Kürdəmir, Qazax, Qəbələ, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Yevlax) bax höğüş. – Bala, höyüş yerdə uzanma, azarlarsan (Mingəçevir
(Qazax, Ucar) nəmişlik. – Torpağ höyüşdüx’ olduğunnan işdəməx’ olmur (Ucar)
(Balakən) göl
(Qazax) 1. yaxşılaşmaq 2. istiləşmək <havaya aiddir>. – Yaman so:- ğuydu hava, indi hualandı
(Qazax) bax hoar
(Qazax) həvəs. – Munu ağlatmağa huasıη var, eləmi?
(Qazax, Tovuz) həvəslənmək. – At minməyə elə huasıyıram kın! (Tovuz)
(Şərur) şanapipik
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) dik, yuxarı ◊ Hul atmax (Tovuz) – yuxarı atmaq. – Uşax topu hul atdı
(Oğuz) uzundraz
hulqum eləmax: (Şəki) mühasirəyə almaq. – Bizi hulqum eləmisən, cama:tı qırırsan
I (Bakı) şaftalı növü II (Cəlilabad) cır armud növü
(Cənubi Azərbaycan) yabanı bitki <təbabətdə bu bitkinin suyundan baş ağrısını kəsmək üçün istifadə olunur>