(Bolnisi, Borçalı) şanapipik. – Hibob hiç kimə zərəl verməz (Borçalı)
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax hibob. – Hibop başı pompıllı quşdu (Borçalı)
(Qax, Zaqatala) peyin
(Ağcabədi, Goranboy) hərzə. – Hidrə olma, bəsdi (Goranboy); – Soltan bəy hidrə danışırdı (Ağcabədi)
(Ağcabədi) hərzəcavab. – Arasbar kəndində hidrəcavab adamlar çox oluf
(Gəncə) bax hidrəcavab
(Ağcabədi) hərzəlik
(Çənbərək) zərblə, var qüvvəsi ilə. – Alı məni hijmlə vurdu
(Çənbərək) bax hijmlə. – Yüz kiloy duz qaldıdım axşam hijmnən, indi belim ağrıyır
I (Lənkəran, Şəki) bax hel II II (Salyan) topağac oyununda istifadə olunan kiçik taxta. – Hili elə at mətiyə düşsün III (Şəki) kələk ◊ Hil gəlmax – kə
(Salyan) yalançı, kələkbaz. – Ərəssun hilbiçi adammış də, mən bilməmişəm
(Lənkəran) uşaq oyunu adı
(Salyan) avara, sərgərdan. – Hillayıya qoşılarsan, sən də hillayi olarsan
(Gədəbəy, Şamaxı) 1. xəstəlik, dərd-bəla 2. ağrı. – Canımın hilləsinnən yatammamışam be:jə (Gədəbəy) ◊ Hillə tapmağ (Şamaxı) – dərd-bəla tapmaq
(Mingəçevir) dik alın
I (Salyan) tullamaq. – Şö:lə, səni götürüb hilliyərəm qanoa II (Lənkəran) itələmək. – Bi bax Şaxı necə hillədi, yıxdı
(Salyan) xəstəlik, naxoşluq
(Biləsuvar) tezaçılan düyün ◊ Hilmək vurmağ – düyün vurmaq. – İpi hilmək vır danıya
I (Başkeçid, Borçalı, Şərur, Culfa, Gədəbəy, Kəlbəcər, Naxçıvan, Ordubad, Şamaxı) bünövrə, özül, əsas
(Qazax, Tovuz) 1. mağara (Qazax) 2. hisli daxma (Tovuz)
(Zaqatala) bax incavara
(Ordubad) böyürtkən. – Hindildən yaxşı mürəbba olur
(Bakı) təlxək
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Qurşanıflar hingiləğoja, mal da qalıf başdıbaşına
(Qax) xəmir xörəyi
(Basarkeçər) mazaqlaşmaq. – Uşaxlar qapıda hingilimləşillər
(Ağbaba) şit-şit gülmək. – Nəyə hingilliyirsən?!
(Qazax) əl çəkməmək
(Kürdəmir) ağcaqanad
(Qazax) eynilə, tamamilə. – Oğlu hint-mint özüdü
hintil-mintil olmax: (Qazax) sərxoş kimi olmaq. – Gün vuruf, gədə hintil-mintil oluf
(Mingəçevir) eynilə, tamamilə. – Bu, hintput Nərimandı
(İrəvan) koma <üzüm asıb saxlamaq üçün>. – Hinzanın qapısın bağla; – Ay qız, yağış yağır, üzümü hinzana yığ
(Lənkəran) yanıq. – Hinzar ini gəlir, dur di bax
(Şərur) bax hibob
(Salyan) susmaq, danışmamaq. – Mən hipp eliyəndə süzün işüz düzələcəy?
(Qazax) iri gövdəli, sallaq quyruqlu cins qoyun. – Hirix’ qoyunun yunu seyrəy olor
(Salyan) mütləq. – Xalam deyib hitdağ-mitdağ o qızı mən oğluma alacam
(Çənbərək, Qazax) halal ◊ Hivə olmax – halal olmaq. – Yediyin çörəx’ hivə olsun (Çənbərək); – Çörəyim saηa hivə olsun (Qazax)
I (Dərbənd, Tabasaran) o. – Ho kəndi görürsənmi? (Dərbənd) II ho çəkmeg: (Bakı) hücum etmək
I (İmişli) şiş. – Əyağımın ho:i alınıp II (Ağdam, Mingəçevir, Salyan) iməcilik, <kollektiv> kömək
(Tovuz) pərdinin üzərinə döşənən çırpı. – Hoarı qalın qoyun kin, damcı dammasın
(Lənkəran) sözgəzdirən, aravuran. – Hoç-hoçi Tuğra zəhləmi aparır
(Lənkəran) sözgəzdirmə, aravurma ◊ Hoç-hoçilığ eləməg – söz gəzdirmək, ara vurmaq
(Gədəbəy) köməkçi. – Ho:çum var, qartofun divini doldurtduraram
I (Basarkeçər, Borçalı, Qazax, Tovuz) kotana və s. qoşulan üç cüt öküzün birinci cütü. – Birinci cütə hodax, ikinci cütə qaraqayış, üçüncü cütə hörüx’
(Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Goranboy) bax hodax II. – Məjgəl tutana deyiflər, hodaxçı sürənə (Gədəbəy); – Hodaxçı öküzdəri sürür (Goranboy); –
(Tovuz) oyuncaq. – Mən sənə hodubala-zad deyiləm
(Goranboy) xörək adı