Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • HƏBƏ

    (Qarakilsə, Sabirabad) uşaqların oyun üçün qazdıqları kiçik çala. – Mən həbə qazdım (Sabirabad); – Oyunda həbə mərkəzdi (Qarakilsə)

    Tam oxu »
  • HƏBƏÇİ

    (Zəngilan) mamaça

    Tam oxu »
  • HƏBƏRSÜR

    (Qarakilsə) itburnu

    Tam oxu »
  • HƏBGƏ

    (Qax) heybə

    Tam oxu »
  • HƏBİFGÜLÜ

    (Şuşa) yabanı bitki adı, sarı rəngli, ətirli otun adı

    Tam oxu »
  • HƏBİRƏG

    həbirəg danişməy: (Cəlilabad) boş-boş danışmaq, yersiz danışmaq. – Həbirəg danişməyi adət eləmisən. Tay bəsdi, əl çək bizdən

    Tam oxu »
  • HƏBLƏ

    (İmişli, Qax, Şəki, Salyan) bax hablə. – Həblə işlər çox olur (Şəki)

    Tam oxu »
  • HƏCƏT

    (Göyçay) ehtiyac

    Tam oxu »
  • HƏCİAŞI

    (Bakı) toydan bir neçə gün sonra oğlan evindən gəlin evinə göndərilən plov

    Tam oxu »
  • HƏCİN ANNAMAĞ

    (Salyan) duyuq düşmək, hiss etmək; – Həcin annıyanda it az qalır zincirin qıra

    Tam oxu »
  • HƏDD

    (Şəki) hünər, bacarıq. – Hindi həddin var, qavağa gə

    Tam oxu »
  • HƏDDƏ

    (Tovuz) yivaçan alət

    Tam oxu »
  • HƏDRƏCUAB

    (Göyçay) 1. hazırcavab 2. kobud, cavab qaytaran. – Filankəs yaman hədrəcuabdı

    Tam oxu »
  • HƏDRƏCUĞAB

    (Cəlilabad, Yardımlı) bax hədrəcuab. – Adam hədrəcuğab olmaz; – Sadığ hədrəcuğab uşağdı, söz altda qal- maz (Cəlilabad); – O yaman hədərəcuğabdı (Yard

    Tam oxu »
  • HƏFÇİ

    (Ağcabədi, Ağdam, Füzuli, Goranboy, Mingəçevir) 1. kiçik bir şeyi böyüdən (Ağdam, Goranboy) 2. hər şey haqqında yerli-yersiz danışan (Ağdam, Goranboy)

    Tam oxu »
  • HƏFÇOŞ

    (Şahbuz) dolaşıq. – Kişi yazığın işi də həfçoşdu, heş baş çıxarmağ olmur

    Tam oxu »
  • HƏFDƏRƏNGİ

    (Gədəbəy) hərdəmxəyal. – O da kın, həfdərənginin biridi, dediyinin üsdə dura:mmer

    Tam oxu »
  • HƏFGƏ

    (Salyan) uzunçu, çoxdanışan

    Tam oxu »
  • HƏFGƏLƏMƏX’

    I (Çənbərək) tam çeynəmədən yemək. – Ajıdım deyn bir xamralı həfgələdim II (Şərur) ovmaq, ovuşdurmaq

    Tam oxu »
  • HƏFRA

    həfra düşməx’: (Oğuz) didərgin düşmək. – Məcnun Leylinin dərdinnən həfra düşmüşdü

    Tam oxu »
  • HƏFRAYİ

    (Şəki) 1. hərdəmxəyal 2. boş, avara. – Huna bənd olma, həfrayi adamdı, havax isdi:r, unda gə:r

    Tam oxu »
  • HƏFTƏÜÇÜ

    (Xudat) bazar ertəsi

    Tam oxu »
  • HƏGƏ

    (Meğri) əkin sahəsinin ətraf tərəfləri. – Həgəyə çıxe:m, öküzdəri açım, hova xərəpdi

    Tam oxu »
  • HƏH GƏLMƏG

    (Salyan, Bakı) qorxutmaq, hədə-qorxu gəlmək. – Müdür həriyə bi həh gəlsə, uzağı bir ayacan bi idarada bi adam qalmaz (Salyan); – Bi dənə həh gəlsön, h

    Tam oxu »
  • HƏHNİ

    (Salyan) güc, taqət ◊ Həhni vırmağ – güc vermək. – Bi həhni vırsoğ bağun şumun bir həfdiyə qutarruğ

    Tam oxu »
  • HƏHVƏRRƏMƏX’

    (Qazax, Tovuz) 1. çalışmaq (Tovuz). – Həhvərrə görəx’, bü:n gərəx’ qutarax (Tovuz) 2. tez-tez yerimək (Qazax, Tovuz)

    Tam oxu »
  • HƏX’

    (Tovuz) güc, qüvvə, taqət ◊ Həx’- dən tüşməx’ – qüvvədən düşmək, taqətdən düşmək. – O qədər yüyürdüm həx’dən tüşdüm

    Tam oxu »
  • HƏXIX

    (Lerik) gümüşlə işlənmiş boyunbağı. – Boyunbağı da deyirik, həxıx də

    Tam oxu »
  • HƏX’LƏMƏX’

    (Ağbaba, Çənbərək) bərkdən vurmaq. – Fışqar arığ oğluna bir şillə həx’lədi (Çənbərək); – Başına bir ağac həx’lədi ki, qan göyə dırmandı (Ağbaba)

    Tam oxu »
  • HƏJƏN

    (Ucar) bol. – Barama bi:l həjən oldu

    Tam oxu »
  • HƏJƏT

    (Cəbrayıl, Laçın) 1. alət 2. balta. – Həjət yaman itidi (Laçın)

    Tam oxu »
  • HƏK

    (Salyan) güc, qüvvə, taqət ◊ Həkdən düşmək – gücdən düşmək

    Tam oxu »
  • HƏKAT

    (Meğri) hadisə, əhvalat. – Yediyarın başına gələn həkat heş yerdə görünməmişdi

    Tam oxu »
  • HƏKDUZ

    (Lənkəran) bax haqdus ◊ Həkduz çəkmək – zəhmət çəkmək. – Oğlum düz on altı il həkduz çəkib oxuyub

    Tam oxu »
  • HƏKƏ

    (Xaçmaz) yanları hörülmüş ocaq yeri. – Sac böyük oldığınnan həkəyə sığışmadı

    Tam oxu »
  • HƏKİ

    (Qazax) nəhayət, axır ki. – Həki, gəlif çıxdıη

    Tam oxu »
  • HƏKİMXANA

    (Qubadlı, Şərur) xəstəxana. – İrayona gedəndə həkimxanaya getməliyəm (Şərur)

    Tam oxu »
  • HƏKK

    həkk gəlməx’: (Daşkəsən, Goranboy) çalışmaq. – Çox həkk gəldim, bir şey çıxmadı əmə (Daşkəsən); – Çox həkk gəldim, olmadı (Goranboy)

    Tam oxu »
  • HƏKKƏL

    (Daşkəsən) xışa qoşulan öküzlərin ikinci cütü

    Tam oxu »
  • HƏL

    (Bakı, Salyan) xub, tamam. – Ət həl bişib (Salyan); – Ət elə həl pişmişdi ki, ağzuva qoyan kimi əriyirdi (Bakı)

    Tam oxu »
  • HƏLDİR

    (Goranboy) tənbəl

    Tam oxu »
  • HƏLDİR-HÜLDÜR

    (Zaqatala) əlaqəsiz. – Həldir-hüldür danışan adamnan mənim aram yoxdu

    Tam oxu »
  • HƏLƏ

    hələ biçməg: (Salyan) hədə, hədə-qorxu gəlmək. – Səxavət sə: hələ biçirdi

    Tam oxu »
  • HƏLƏBİ

    (Astara, Cənubi Azərbaycan, Lənkəran, Masallı, Saatlı, Salyan) ağ dəmirdən neft qabı. – Hələbi deşilib (Cənubi Azərbaycan); – Qoşunun hələbisi çox bö:

    Tam oxu »
  • HƏLƏHÜŞ

    (Qazax) fırıldaqçı

    Tam oxu »
  • HƏLƏKƏ

    (Salyan) arıq <heyvana aiddir>. – Bı ki, lap hələkədi, adam bına pıl verə:r?

    Tam oxu »
  • HƏLƏKKAR

    (Dərbənd) novruzgülü. – Uşaxlar mərclərə gidib, hərəsini əlində ikiüç hələkkar dəstəsi götürütdülər

    Tam oxu »
  • HƏLƏMƏL

    (Yardımlı) gec. – Gedün, hələməl olsə gəlmö:n

    Tam oxu »
  • HƏLƏMİZ

    (Cənubi Azərbaycan) qorxaq. – Nə hələmiz adamsan

    Tam oxu »
  • HƏLƏS

    (Cənubi Azərbaycan) süzgəc. – Hələsnən yağ süzəllər

    Tam oxu »