(Oğuz) əzmək, əzişdirmək. – Əlindəki kağızı nə üçün xışımlıyırsan?
(Zəngibasar) ovuc. – Bir xışma kişmiş yedim
I (Lənkəran) bax xişdəx’ I. – Köynəyin xişdəyi yırtılıb II (Mingəçevir) bax xişdəx’ II
(Qax) bax xit
(Hamamlı, Laçın, Meğri) yaltaq. – U işlərin hammısın u mərtəbəyə xıtı Xudayar mindirey (Meğri)
(Qazax) kiçik ot tayası, qotman. – Büyün iki xotma ot yığmışam
(Qax) qıxmıq
(Borçalı, Hamamlı) bax xıbar. – Məmmət, bir az xıvar gəti, öyün xımına tökəx’ (Hamamlı); – Xıvarı divarı hörəndə qoyullar daşdarın arsında (Hamamlı)
(Gədəbəy) xəbislik. – İnsanda paxıllıx, xıvısdıx olmasa, heyvan damğeyi neynər
(Gədəbəy) bax xıbız. – Xıbız adamnan söz almax çətin peşədi
(İsmayıllı) bax xiy I
(Kürdəmir) bax xəyata
I (Qarakilsə) istilik. – Təndirin xızı məni vırıp, başım arğıyır II (Şərur) his, tüstü ◊ Xız eləməx’ – tüstüləmək
I (Astara, Bakı, Borçalı, Cəlilabad, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Xanlar, Naxçıvan) çoxlu. – Hasan kişinin xızan uşağı var (Borçalı); – Öyündə xızan malı va
(Borçalı, Hamamlı, Qazax) bax xiza. – Xızarnan yekə ağajdarı çəkellər (Qazax); – Xızarnan taxda da çəkəllər, odun da kəsəllər (Borçalı)
(Qax) odun qırıntısı
(Əli Bayramlı, Qarakilsə) xəsis
( Qax) odun qırıntısı
(Qax) bax qicə
I (Qazax) körpə uşaq. – Yazığın bir dam dolusu xiciyi var, özü də naçaxdı II (Şərur) sümük qırıntıları
(Qax) cızdaq. – Seni qavrılıp xiciy olasın
(Daşkəsən) qutab
(Qax) mətbəx. – Xidvada xoraq men pişiriy
I (Quba) bax xiy I II (Zaqatala) meyvə dərmək üçün ucu haça ağac
(Sabirabad) cındır
(Çənbərək) fikir, rəy. – Sadığın xiləfəsiη qanə:mmirəm
(Balakən) çirkin
I (Dərbənd) yazın ilk 12 günü. – Qaranqac <qaranquş> xilidə gələdi II (Zaqatala) bax xil II
(Tovuz) bax xiliy. – Uşaxlar bosdan ura olanda doyunca xilix’ yi:r (Tovuz)
(Ağdam) xırda və yetişməmiş <yemiş, qarpız və s.>
(Zəngibasar) qarınqulu. – Bu xilliyin qarnını mən doydıra bilmərəm
(Zəngilan) cecə, puçal
xiltduğ qatmağ: (Xaçmaz, Quba) narazılıq salmaq
(Lənkəran) torta. – Yağın xiltəsin xəmirə qat
(Gəncə) qısaboy <adam>
(Ağdaş) xəsis, simic
(Qax) fırtıq. – Burnunun ximiqini silə bilmiy, mağa əqil örqədir
I (Zəngibasar) hülqum; boğaz. – Tutdu ximirçəyimnən, az qala boğulmuşdum II (Gədəbəy, Tovuz) qığırdaq
(Ağdam, Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Mingəçevir, Zərdab) bax xibis. – Kərim olduqca ximis adamdı (İsmayıllı); – Öz malın yemir, başqasına qunaxlığ eləmir
(Qax) kök, yer kökü
(Qax) xəmir xörəyi adı
(Qax) üçkünc baş yaylığı. – Dədə mq: xinəbənd alıp
(Qax) yastı aşıq
(Borçalı) bax xinəbənd
(Bakı, Kürdəmir) yüngülxasiyyət. – Nizami lap xingilidi (Kürdəmir)
(Qax) hıçqırıq. – Meni xinig tutiy
(Salyan) acıq ◊ Xinio: verməğ – acıq vermək. – Bilmirəm ki, mə: nə xinio: verirsən
(Ağdam, Kürdəmir) bax xepir. – Xipər adamnan gecədə üç dəfə allahlığ, yeddi dəfə bəylig həvəsi keçir (Kürdəmir)
(İmişli) qısaboy <adam>
(Zaqatala) səliqəsiz. – Məktəbə xirça gəlmax olmaz