(Qazax, Tovuz, Zaqatala) ikinci dəfə şumlamaq. – İkiləməyə gedirəm yeri (Qazax); – Oranı ikiliyib qurtardıηmı? (Zaqatala)
(Füzuli) birə iki, ikiqat. – İki bayda buğda verrix’, bi bayda soğan verillər, soğanı ikili verillərdi
(Qazax) birə iki, ikiqat. – Arpeynan buğduyu ikili-birri dəyişer
(Borçalı, Xaçmaz, Quba) axşamüstü, günbatan vaxtı
(Ağdərə, Kəlbəcə) cüt, əkiz. – Qoyun ikisil doğur (Kəlbəcər)
(Lənkəran) bax ikindi. – İkitdi vaxtıdı, dur gör heyvan gəle:y?
(Dəvəçi) uzaq
(Zaqatala) quş adı, sarıköynək
(Oğuz) bitki adı. – İlandili na:ziy uzun otdu, köhdən küləş olur, so:ra üş-dört qıça ayrılır
(Ordubad) çiçək adı, sarı çiçək
(Salyan) parça növü. – İlanqabığınnan qız-gəlinnər tuman tikdirib gi:llər
(Şuşa) nazik, uzun qarışqa. – İlanqarışqa adamı yaman sancır
(Qazax, Tovuz) uzunsov ot tayası. – Qalxozun ilanyalıları çoxdu (Qazax)
(Bakı) həmişə. – Onun anası ilazun qalxozda işdi:r
(Bakı) gilə-gilə. – Gözü:n yaşını ildır-ildır tökürdü
(Qazax) qabaq. – İleyində ölöm, a Qurvan
(Qarakilsə) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət
(Zəngilan) bax ilfidə. – İlfitiynən təndirə çörəx’ yaperıx
(Balakən, Zaqatala) sıra, ardıcıllıq, növbə. – Tütünü ilgeynan düz, yorulmazsan (Balakən); – İlgeynan düzəltmağa isdi:rəm (Zaqatala)
(Zaqatala) ilgək
(Əli Bayramlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Saatlı, Sabiribad, Salyan) sərab. – İlğım adamı allader (Qazax); – İlğım yayda issidə olır (İmişli); – İlğım k
(Borçalı) gözdən itmək. – Alı ilğıdı çöldə
(Gədəbəy) çox, saysız-hesabsız. – Sa:yıx, qutarmağ olmor ha qoyunkeçi:, ilğımsızdı
(İmişli) bax ilğım
(Göyçay) ana
(Qax) çəyirdək. – Sancaxnan ağ bə:linin iligini çıxarıp murabba pişiriy
(Çənbərək) fırıldaqçı. – İlimqulğuna adamı yörəndə hirsdənir Qurvan
(Füzuli) asqı. – Torvanı ilişgənnən as
(Ordubad) çatmaq. – Səni atun mə:m atıma ilişmədi
(Cəbrayıl) ilıq (yumurta). – Doxdur dedi ki, çoxlu ilitmə yumurta iç
(Yevlax) ilıq etmək, isitmək. – Ay Nahab bajı, dur südü ilit, mayala
(Ağdam, Borçalı, Göyçay, Hamamlı, Qax, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Şəmkir, Zaqatala) bax ikindi. – Gün batana yaxına de:rix’ ilkindi (Oğuz); – Xoru
(Bakı, Salyan) ilk dəfə. – Mərcanın gəlini ilkinə qız doğdu (Salyan)
(Ağbaba) yanını basa-basa. – Heydarın qızı ilqac yeriyir
(Meğri) tələsmək, cəld getmək. – Adam olan Darbəriyə tərəf ilqaşdırır, bilmirəm nə var
I (Şərur) taqət, güc. – İllacım olmur kin, bırdan duram, orda oturam II (Salyan, Zəngilan) əlac. – İllac qaldı darı xirməninə (Salyan)
(Bakı, Cəlilabad, Salyan, Mingəçevir) xüsusən. – Dərman yaxşidi, illah da analgin ola (Cəlilabad)
(Zəngilan, Şərur) bax illah. – Bı uşaxlar, illahım da sə:n oğlun yaman nadişdi (Zəngilan)
(Salyan) yaxşı. – İllahta: la, sən diyən olsun
(Şərur, Zəngilan) lap. – Davarı illap uzaxlara aparırdıx (Şərur)
I (Quba) xəstəlik adı II (Salyan) məqsəd, fikir. – Sə:n nəsə başqa illətin var, özün dimirsən
(Sabirabad, Salyan) ilıq
(Ağdam) dırmaşmaq. – Bir qaydada ilmandım ağaja
(Cəbrayıl) yoğun ip
(İmişli, Sabirabad, Salyan) bax ilmanqi
(Əli Bayramlı, Şərur, Masallı, Salyan) bax ilmanqi
(Cəlilabad, Kürdəmir) ilıq. – Suyi ilmanqi elə, gəti tökginən əlimə (Cəlilabad)
(Lənkəran) bax ilmanqi. – Su: ilmanqu eləmiəsə:n?
(Dərbənd) yalvarmaq. – Mən məniçü ilmarsam da, o mənə ögüd vereydi
(Salyan) işlək, zirək. – İlməbasmadı, bir də:qə bi yerdə diyammır