(Naxçıvan, Ordubad) kərpic ev. – Kərpicdən tikilən evə xərpişdə deyəllər (Naxçıvan)
(Zəngibasar) gizlətmək. – Xərpüşdə, gəlif görməsinnər
(Şərur) bax xart. – Xərtnən pıçax itilədillər, dəhrə itilədillər, kərənti itilədillər, orax itilədillər
(Qarakilsə) daxma. – Əvvəli bir xəsəx’ləri vardı, iti quyruğunnan bağlasaydıη durmazdı
I (Culfa, Ordubad) yoncayabənzər yabanı bitki. – Xəşəni qo:rincəni heyvana veririk (Ordubad) II (Ordubad, Zəngilan) bax xaşa
(Zəngilan) bax xaşal II
(Qarakilsə) yayılmaq. – Xəşələnə-xəşələnə oturur
(Basarkeçər) xain, xəbis
(Lənkəran) yoncayabənzər yabanı bitki
(Şərur) üstdə bacası olan ev. – Xəşqərənni damın buxarılı ocağı olur
(Bakı) qarışıq
(Şərur) bax xaçmar. – Səbətdə bir-iki xəşmər olur
(Salyan) gavalının bir növü. – Fizzə mə:mçün xətəmi gətirəcək
(Mingəçevir) əngəlli
(Göyçay, Kürdəmir, Ucar, Zərdab) fikir ◊ Xətərə eləmək (Zərdab) – fikir etmək. – Ana, sağ-salamatam, mən sarıdan xətərə elləməyin (Zərdab)
(Hamamlı) evin divarlarının üstünə qoyulan taxta və ya tir. – Göndlərin başı çürüməsin deyən difarın üsdünə xətil qoyullar, göndlərin başı ona söykəni
(Salyan) bax xətəmi. – Fizzənin bağında xətmi çoxdu
(Bakı) qəflətən, birdən
(Quba) qoşulan heyvanın boynunun əzilməməsi üçün boyunduruğun altından qoyulan keçə, yumşaq parça və s
(Ağdam, Mingəçevir, Zəngilan) bax xay I. – Oruc xəy adamdı (Mingəçevir)
(Meğri) bax xayatı II
(Bərdə) bax xayatı I. – Bişidiyiη kejidən xəyatı əyir
(İrəvan) bax xayatı I
(Culfa) bax xayatı I. – Baramadan xəyəti çəkirəm
(Göyçay) bax xazal
(Göyçay) bax xazallamax
(Ağdam, Ağdərə, Füzuli, Xocalı, Xocavənd, Qazax, Zəngilan) yabanı bitki adı. – Xəzəz bırda çox olur, onu ye:llər (Zəngilan); – Xəzəz meşələrdə əmələ:l
I (Bakı) su anbarı II (İmişli) patrondaş
(Gəncə) çınqıl
(Gəncə) qaradinməz
(Naxçıvan) çoxbilmiş
(Zaqatala) yabanı bitki adı
(Zəngibasar) çınqıl. – Xıcırı gəti bura töx’
(Qax) bax xiciy. – Seni xıcıy olasın
(Meğri) məhsul toplanışında gözdən yayınıb ağacda qalan meyvə. – Bağələrdə bu yil çuxlicə xıcin var
I (Qax) kösöv II (Qax) ağac növü
(Qazax) qısaboy <adam>. – Sən bir bu xıdelə bax, boyu bir qarış, tutduğu iş bir harava
I (Qax) 1. qardaşoğlu, bacıoğlu, qardaşqızı, bacıqızı 2. nəvə. – A xıdıl, hara gedirsən? II (Şəki) ləzgi uşağına verilən ad
(Cəbrayıl, Zəngilan) kiçik çillənin son həftəsi. – Xıdır girdi qış girdi, xıdır çıxdı qış çıxdı (Zəngilan); – Böyünnən xıdırın iş günü gedir (Cəbrayıl
(Çənbərək) gizlicə
(İmişli) xəncər. – Belimdə bi xıxım vardı, çaldım qıçına
(İmişli) yatırtmaq <dəvəni>. – Dəvələri xırxırdun, əyağın bağleyun
I (Ağcabədi, Ağdam, Cəlilabad, Xanlar, Qazax, Naxçıvan, Sabirabad) yığın, sürü (çox zaman “bir” sözü ilə işlənir)
(Cəlilabad) yekəqarın
(Cəlilabad) xirtdək. – Söz var gəley ürəydən, söz var gəley xılxdan; – Söz var xalx içində, söz var xılx içində
I (Kürdəmir) yunun çıxarı. – Yunun irisini götürəndə xılxası qalır II (Kürdəmir) pırtlaşmış <saç>
(Çənbərək) xirtdəkləmək. – Almühəmmədi yoldaja xılxaladım
(Borçalı) bax xıl
(Ordubad) bax xılıtgan
(Meğri) cəftə