(Lənkəran, Masallı) bax o:xır. – Bacı, bi o:xur su ver, içim (Lənkəran); – Bircə o:xur su versən, içərəm, cığarımın yanğısı kəsər (Masallı)
(Ağdərə) bax oxrammax I. – Oxurranır at
(Qazax) tərs. – Əhməd oj adamdı
(Balakən, Borçalı, Gəncə, Göyçay, Zaqatala) nəsil, tayfa. – Muğannının yarısı bir ojaxdandı (Borçalı); – Bir ojaxda yüz, iki yüz öy olardı (Balakən)
I (Qazax) tamamilə, büsbütün. – Yerin ortası ojaxlama daşdıxdı, batme: r kotan II (Basarkeçər) səfeh
(Gəncə, Mingəçevir) nəsillik. – Olar ojaxlıxnan düz danışan adamdılar (Gəncə)
(Ağdam, Tərtər) ocaq qırağında əyləşmək üçün döşəkçə. – A:z, ojaqqırağını sal bura, oturax (Tərtər)
(Karvansaray) o qədər. – Uşax vaxtı oqərtən comuş minerdix’ ki
(Gədəbəy) elə, o cür. – Biz də oqılıxmı işdə:ji:x’ meşədö:rən?
(Təbriz) ucu yumru ağac. – Bı həmmişə əlində oladan gəzdirərdi
(Çənbərək, İmişli, Karvansaray, Tovuz) mənzil, yaşayış yeri; 2. çobanların yaşadıqları yer, koma. – Gecə olajaxda yaterım (Karvansaray); – Olajaxda hə
(Borçalı) bax oğlaqqıran
olça çalmax: (Şəki) əl çalmaq
(Laçın) oğlaq
(Zərdab) oxlov
(Naxçıvan) üstündə xəmir yaymaq üçün gildən düzəldilmiş yuxayayan. – Olxovdaşında xəmir açıllar
(İmişli) çayın dayaz yeri. – Arazda olum vardı, ordan keçəllərdi
I (Ağdaş, Göyçay, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) xəmiri südlə yoğrulan və şəkər, zəfəran və müxtəlif ədviyyatla bişirilən çörək
(İmişli) vəba. – O:maca bırda az olar, ye də heç olmaz, ancağ eşidmişüg ki, alahı yerrərdə çox adam ölib o:macadan
(Gəncə, Xanlar, Qazax) kövrəlmək. – Çağa omaxşıyıf ağlıyır (Gəncə); – Omaxşıyıf ağler ki, balaja döyləm, mən də gederəm meytəvə (Qazax)
(Şəki) birlikdə, ucdantutma. – Omalax-çomalax hamı yığışıf getdi
(Zəngibasar) çənə. – Gədə:n ombuzuna bir dürtmə vurdu
(Əli Bayramlı, Salyan) yarğan
(Kürdəmir) bax omrığ. – İnəy omruğa düşüp
(Gəncə) 1. tutarlı 2. güclü. – Ona bir onatdi şillə vurdu
(Lənkəran) üzü üstə ◊ Onba qalmağ – üzü üstə düşmək. – Əhməd onba qalub
(Lənkəran) bir şeyi ağzı aşağı qoymaq
(Yardımlı) o ki var. – Uşağı tutdu, onçiki döydü
(Ucar) o vaxt. – Ondakərəm sən balacaydın
(Ağdam) o. – Onəyi ma: ver görüm
(Çənbərək, Qax, Zaqatala) sağalmaq. – Niyə öydə oturursaη, sən ki oηalıfsan (Çənbərək)
(Balakən) avand. – İşin oηandı xoş gələr
(Başkeçid, Borçalı) parçanın üzü. – Paltarı oηant üzünə tihdirdim (Borçalı)
(Çənbərək) bax oηand
(Culfa) dik ◊ Onqa durmax – dik durmaq (aşıq haqqında). – Aşığım onqa durub
(Naxçıvan) donqar
(Şəki) qırıntı, ovuntu. – Çörəy o:ntağını yerə töhmə
(Qax) danışığını bilməyən, yersiz danışan; kobud
(Qax) kəf. – Qız, etin opunu götür
orabaş eləmax: (Balakən, Qax, Zaqatala) tütünün ucda qalmış son yarpaqlarını dərmək
(Qax) kor
(Şəki) bostanda və ya bağda qalmış məhsulu axırıncı dəfə tamam yığmaq. – Bosdanı oralamışdılar, heş nə tapbadıx
(Ordubad) gümüş pullu qadın baş bəzəyi, çələng. – Oraşın indi qoyulmaz, qəbaxda olardı
(Şamaxı) kömək ◊ Oraz eləmək – kömək etmək. – Bu gün sənə oraz eliyəcəm
(Göyçay) urva
(Oğuz) xəbərdar. – U yi:ntiyə orgəş döyl u adam
(Qax) yaddaşsız
(Salyan) çoxdanışan. – Vəli yaman ornac adamdı
(Şamaxı) böyük-böyük. – Nə ornac-ornac danışırsan?
(Qax) ucaboy, ucaboylu