(Bərdə, Tərtər) hamarlamaq. – Tapan şumlammış yeri ütülüyür (Bərdə)
(Çənbərək) vurnuxmaq, orabura soxulmaq. – İllazalı büyün buralarda yaman ütülürdü
(Şəmkir) sürətlə keçmək
(Xaçmaz, Quba) bax öynə II
I (Goranboy) bax iv I II (Balakən, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Yevlax) oynaq, buğum. – Barmaxda üç üy olur (Yevlax); – Baramağımın üyləri yaman sızılde:ir
(Şamaxı) quş adı. – Osman tüfəngiynən iki üyey vırdı
(Qazax, Şəmkir) bax üy II. – Üyilərim ağrer, bilmerəm nədəndi (Şəmkir)
(Saatlı) aramsız olaraq teztez danışmaq. – Ginə nə üyidirsən, elə danışginən ki, biz zə bi şey başa düşə biləg dənə
(Basarkeçər) şanda olan dəliklər. – Şanın üsüyündə bal var
(Qax, Şəki) hürmək
I (Qazax) toplaşmaq, yığılmaq. – Arı başıma elə üyüşdü ki, güjnən qaçıp qurtardım II (Bərdə, Gədəbəy, Yevlax) keyləşmək
(Balakən) tez-tez yemək
(Ağdam, Bərdə, Biləsuvar, Borçalı, Cəlilabad, Salyan, Şəki) qaymaq. – Südün üzün alıflar, altının kəndo:u qalıf (Ağdam); – Qavaxdan da üz çox olurdu (
(Salyan) üzbəsurət, üzbəüz
I (Ağdam, Çənbərək, Gəncə, Şəmkir, Şəki) seçmək, seçib götürmək. – Üzdüyüf yaxşıların, pisdəri qalıf (Ağdam); – A Ceyran, üzdəmə, gə bir tərəfdən yığ
(Gəncə) həyasızlaşmaq, sırtıqlaşmaq. – Səməd axır vaxdar yaman üzdənif
(Gəncə) çörəyin üzünə vurulan yumurta, ayran və s. – Çörəyimiz üzdüx’süzdü; – Yumurta olmadı, çörəyə üzdüx’ vurmadım
(Gəncə) çörək bişirərkən üzünə yumurta sarısı və ya ayran çiləmək. – Çörəyi üzdüx’ləməx’ lazımdı
(Salyan, Yardımlı) toydan sonrakı gün təzə bəyin öz dostları ilə görüşü
I (Ordubad) çarıqda bağ keçirilən ilgək II (Oğuz) alma, armud cecəsi. – Almanı yi:f, üzəyini ə:ğ altda tullama
(Ağdaş) oğurlanmaq. – Taxıl üzənib üş gündü
(Ağdaş) oğurlanmış. – Bu, üzəmmiş buğdadı
I (Borçalı) çarıqda bağ keçirilən ilgək. – Üzəngi çarıxda yandolor, davandadolor II (Qazax) astana
(Şəki) toyun səhəri günü gəlini görmək münasibətilə oğlan evində düzəldilən şənlik, yığıncaq. – Savax Telligildə üzgörümçeyi olcaxdı
(Zaqatala) üstü, üzəri
(Meğri) abır, həya ◊ Üzmünü töx’məx’ – zəhləsini tökmək. – Mahmıdın u səfex’ gədəsi üzmümüzü töküp süfdənnən
(Salyan) daşmaq. – Araz üzib, bıranı su basıb
(Çənbərək) yorğun. – Oğardana işdəmişəm, indi yaman üznüyəm
(Şuşa) utancaq. – To:fiq çox üzsüz oğlandı, bir söz də:ndə pul kimi qızarır
(Şəki) utancaqlıq. – Çox da üzsüzdüx’ yaxşı döyül
(Cəbrayıl, Zəngilan) 1. görünmək 2. gəlmək. – Nə yavız bıralara üzüx’dün, sənnən çıxmıyan iş (Zəngilan); – Qorxusunnan pişix’ tay bıra üzüx’mür (Cəbra
(Ağdaş) həyasız, sırtıq ◊ Üzüsilimmiş olmax – həyasızlaşmaq, sırtıqlaşmaq. – Sən lap üzüsilimmiş olmusan
I (Kürdəmir, Mingəçevir) bax üzdəməx’ I II (Kürdəmir) bax üzdəməx’ II
I (Salyan) bax üzdüx’. – Çörəgə üzzigi ayrannan çəkillər ki, yaxşı qızarsun II (Salyan) qapı, pəncərə və döşəməyə vurulan haşiyə
I (İmişli) pərdə. – Pencərənin üzzügün qalxız II (Kürdəmir) bax üzzig II. Vv
I (Qazax) güc. – Öz vadıma mən heş şey eliyəmmərəm II (Qazax) ümid III (Gədəbəy, Qazax) fikir, rəy. – Mə:m vadımö:rə bu onnan min pay yaxşıdı
(Qax) əkin sahələri arasındakı sərhəd, mərz
I (Meğri) kömür yandırmaq üçün qazılan yer, çala. – Ə, na yeka vağ qazeysan ◊ Vağ basmax – kömür yandırmaq
(İmişli, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) həddindən artıq yetişmiş, biçilmək vaxtı keçmiş (taxıl) – Vağam taxılı biçə:lmirsən, tökülür yerə (İmişli) ◊
(Şəki) yetişib ötmək, biçilmə vaxtı keçmək (taxıla aiddir)
(Füzuli, Oğuz) bax vağam. – Piçilmə vaxtınnan bir az keçənə vağan de:ilir (Füzuli)
(Bərdə, Cəbrayıl, Daşkəsən, Gədəbəy, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəmkir, Zəngilan) bax vağamnamax. – Taxıl vağanısa, alağ otdarı onu üstələyir (Bərdə); – Ta
(Füzuli) biçilmə vaxtını ötürmək, gecikdirmək, vaxtında biçməmək (taxılı). – Bı zəmini vağannatma:n, tez biçin; – Taxılı niyə vağannadırsız
(Qarakilsə) bax vağam
(Oğuz) bax vağamnamax
(Hamamlı, Mingəçevir) yuxu. – Vağyasında görüfdü kü, dədəsi gəlif (Mingəçevir); – Yaxşı vağya görürdüm, oyatdın məni (Hamamlı)
(Şəki) bax vağya
I (Şəki) halal. – Meçidə keçən mal vaxımdı ◊ Vaxım eləmax (Şəki) – halal etmək, ehsan etmək. – Kimi diyər: gəl havını qavırrığa vaxım eliyax II (Çənbə
(Mingəçevir) avam, sadəlövh
(Çənbərək) fürsət, imkan ◊ Vaqamı düşməx’ (Çənbərək) – fürsət düşmək, imkan düşmək