(Qazax) bax ujrum. – Ujuruma getmə
(Zaqatala) mağara. – Bu gecə uknada yatarıx, sabah yola düşərix’
(Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Laçın, Ordubad, Şəki, Şəmkir, Şərur, Tovuz, Yevlax) qoşqu heyvanı
(Şəmkir) qoşqu heyvanını sürən adam. – Majqal kotanın majqalınnan tutor, ulaxçı ulaxları hayler
(Gəncə, Qazax) kövrəlmək; ağlamaq
I (Çənbərək, Karvansaray) izini itirmək məqsədi ilə uzağa aparılmış oğurluq mal. – Ləçənnix’ tutan inəy ulamdı (Çənbərək) ◊ Ulama aparmax (Başkeçid, B
I (İmişli) calaq. – Ucunda ulama vardı, da:m vermədi ◊ Ulama qoymağ – calaq vermək. – Başına ulama qoyginan, çassın II (Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Göyç
(Borçalı, Qazax) oğurlanmış mal-qaranın izini itirmək məqsədi ilə onu əldən-ələ ötürən adam. – Oğrular malı aparıf ulamaçıya vererdilər (Qazax); – Sül
(Göyçay, İmişli) birləşdirmək, calamaq, əlavə etmək. – Mı:n başına ağac ulamason, çatmaz (İmişli); – Həbələ bazı olurdu, ucuna da ağac uluyurduğ (Göyç
(Kürdəmir, Tovuz) çürümək. – Yazığın yarası uleyib tökülür (Kürdəmir); – Bu qarpızıdarın çoxsu uluyufdu (Tovuz)
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) bax ulamaçı. – Oğrular malı aparıf ulamçıya vererdilər, o da saterdı, uzağa keçirerdi (Qazax); – On doqquzuncu ildə
(Tovuz) çürük, çürümüş. – Bu ulamış qarpızdarı niyə gətirifsəη?
(Şəmkir) oğurlanmış malın izini itirmək məqsədi ilə onu əldənələ ötürmək. – Mənim bir inəyim vardı, ulamladılar, tapa bilmədim
(Basarkeçər, Başkeçid, Borçalı) oğurlanmış mal-qaranı əldən-ələ ötürtdürərək izini itirtdirmək. – Hasanın ulağını ulamlatdılar (Borçalı)
(Ağdam, Xocalı, Kəlbəcər, Lənkəran, Şuşa, Zəngilan) ağac adı, vələs. – Ulas yaman bərk ağaşdı, onnan nə desən olur (Kəlbəcər); – Ulası doğruyub yandır
(İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir) qarışmaq, qoşulmaq. – Başım işə elə ulaşıf kin, laf adımı unutmuşam (Mingəçevir); – Bizin inəy ulaşıb o biri kəndin mal
(Hamamlı) kəndir
(Laçın, Zaqatala) 1. b a x ulaşmax (Zaqatala) 2. birləşmək (Laçın). – Siznən ulğaşdığım gün dağıleydı
I (İmişli) bax ilğım. – Ulğun yayda issidə olır II (Oğuz) hülqum. – Bə:zi kişilərin ulğunu yoxdu, söz saxlamır
(Meğri) çayın dayaz yeri
(Meğri) çayın dayaz yerindən keçmək. – Əmirxucə palani rasleyincə man de bəyaxdan ulımladım u tayə
(Dərbənd) gəlinin sağdış və soldışı. – Gəlinin ulqizdəri övbəöv gezüb tuyə diyərdülər
(Bərdə, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) baramaqurdunun son yuxusu. – Bizim qurd uludan durmadı, hamıjığı qırıldı (Bərdə); – Ul
(Tabasaran) bax ulqizdər. – Uluqizdəri beşləri <odun> duğriyib təndür saladular
I (Meğri, Zəngilan) bax ulım. – Hova qərələn kimi Norrıx şamının ulumunnan keçeyəm (Meğri) ◊ Ulum düşməx’ (Zəngilan) – dayaz yer əmələ gəlmək
(Zaqatala) omba. – Umam ağrıyır
(Kürdəmir) qız ərə gedərkən onun valideyninin oğlan evindən istədiyi xərc, başlıq. – Qabağ umacağ almaseyduğ, qız verməzzuğ
(Ucar) halvanın bir növü. – No:ruz bayramında umaçhalvası pişiririk
(Xanlar) bax omaxşımax. – Arvad elə umaxşıyır ki, elə bil oğul toyu görmüyüf
(Gəncə, Qazax) bax omaxşımax
(Gəncə, Goranboy, Qazax) bax omaxşımax
(Qax) kümçü, baramaçı
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Salyan) çox, lap çox. – Mən kimi bırda qoca ummandı ki (Əli Bayramlı); – Qalxoz bu il umman taxıl götirdi (Kürdəmir); – Bırda
(Ağdam, Cəbrayıl, Qax, Meğri, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) ixtiyar. – Əlimdə umur olsa, səniη işiηi bu sa:t düzəldərəm (Ağdam); – Əlində umur olsa, çox
(Ağdam) ixtiyarı olan, ixtiyarlı. – Sən umurru adam olsaη, çoxlarının evini yıxarsaη
(Oğuz) yanılma, səhv salma ◊ Umursuğ olmax – səhv salmaq, yanılmaq. – Sizi görüb umursuğ oldum, elə bildim əsgərdən gələn qardaşımdı
(İmişli, Salyan) inanmaq, təsəvvür etmək, ağlına gətirmək. – Unamırdım məni yaddan çıxardarsan (İmişli); – Mən unamazdım səni bir də görərəm (Salyan)
(Ağcabədi, Gədəbəy, Karvansaray, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) başa düşmək, anlamaq. – Doğrusu, söylədiyini eşitdim, əmbə nə dediyini unamadım (
(Dərbənd) dəyirman. – Mən unçəkənə kitədəm
(Zaqatala) dülgər dəzgahı. – Usda unduca yaxınnaşdı
(Zaqatala) yabanı bitki adı
(Ağbaba, Ağdam, Ağdaş, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Zəngilan) yeməli bitki adı
(Culfa, Naxçıvan) un və ya taxıl yığmaq üçün taxtadan düzəldilmiş böyük qab, yeşik. – Taxılı unnuğa yığırıx (Naxçıvan); – Unnux çoxdu əvlərdə (Culfa)
(Qax) balaca kətil
(Füzuli) yellənmək
(Gədəbəy) dərman bitkisi adı
(Zaqatala) 1. gözəl 2. əla, çox yaxşı
(Qax, Zaqatala) lovğalıq ◊ Uptannıx eləmax – lovğalanmaq
(Qax) dəli
(Ağcabəd, Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, İmişli, Qax, Qazax, Xocavənd) bağ və bostanda son yığım. – De:llər bosdan uradı, biz də gedəx’ qarpız gətirəx’ (