tarpını çəx’məx’: (Mingəçevir) 1. zərərini çəkmək 2. əziyyətini çəkmək
I (Çənbərək) döymək, vurmaq. – Ajığım tutmuşdu deyin, Furuyu yaman tarpaladım II (Çənbərək) çalmaq <otu>
(Başkeçid, Borçalı) çırpmaq, döyəcləmək. – O, tozdu palazdarı tarpaşdıyır (Başkeçid); – Apar bunu tarpaşda gəti (Borçalı)
(Qazax) məc. dırmanmaq. – Ağaja tarranef dərer almeyi
(Çənbərək) bərabərləşdirmək, tarazlaşdırmaq. – Eşşəy xuncuru əyirdi, onun gözdərini tarraşdıdım, boyl əyilmədi; – Barxanıyı tarraşdı, atın belində əyi
I (Meğri) dikbaş, həyasız. – Nəcinin u tarta qızı Şalıx bir yamandı, özi kimini yoxdı II (Qazax) sahibsiz <it> III (Çənbərək) mədə
(Qax) su içmək üçün qulplu qab
(Ağcabədi, Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Şəki, Şuşa) 1. ürəyi sıxılmaq, darıxmaq (Ağcabədi, Beyləqan, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hama
(Qax) tələsik. – Bir tasamasnan yığışdırdı ki
(Qax, Zaqatala) bax tavasar
I (Şuşa) yemək adı, tavakababı. – Axşama yaxşı taskababı pişirmişəm, gəlif ye:ərsən II (Bakı, Biləsuvar) tavakababı bişirmək üçün xüsusi mis qab
(Tovuz) qazan
(Bakı) bax taskababı II. – Taskobiyə su tök xörəg pişireg
(Bakı) araqçın
I (Xanlar, Şəki) çarığa keçirilən bağ. – Çarığa tasma taxılasıdı, o da yoxdu (Şəki) II (Bakı) bərk, tarım
(Xanlar) çarığa qayış bağ keçirmək. – Oğul, apar çarığını, qoy bavan bir yaxşı tasmalasın
(Kürdəmir) lovğa
(Qazax) lovğa. – Bizim Məmməd çox taşaqqa adamdı
(Dərbənd) kəsilib atılmaq. – Qoyində öd taşdanar
(Qazax) uzun yol getmək nəticəsində ayaqları şişmək. – Camış dağdan gələndə taşırğeyif, iηdi yeryəmmer
(Qax) uşaq oyunu adı
(Salyan) piyada gedib-gəlmək. – Bu gün o yolı iki dəfə taşrımışam
(Şamaxı) küt getmiş çörək ◊ Tat düşməg (Şamaxı) – küt getmək. – Tat düşmüş çörəg yeməli olmur. Tata getmək (Salyan) – küt getmək
(Biləsuvar, Salyan) yabanı bitki adı. – Tatala çiban üssə qoyılır (Salyan)
(Yardımlı) küt getmək. – Xəmir surğ <sıyıq> olanda tataley
(Böyük Qarakilsə) məxmərək
(Ağdam, Əli Bayramlı, Qazax, Mingəçevir) qamçının bir növü
(Bakı) yaltaqlıq ◊ Tatavazdığ əlemeg (Bakı) – yaltaqlanmaq, yaltaqlıq etmək. – Üzüvüzə görə tatavazdığ əlemirəm
(Bakı) yara. – Qo:şumuzun uşağına tataz düşmüşdü, üzi beleydi ki, külebedid
(Şamaxı) büdrəmək. – At elə tatırqadı ki, az qaldım su:a yıxılam
(Yardımlı) çardaqsız. – Dağda kümənün üsdin tati eleylər
(Cəlilabad) quş adı
(Bakı) xəmirin kifayət qədər acımaması nəticəsində çörəyin üzərində əmələ gələn qabarcıqlar Tatouz atmağ (Bakı, Füzuli) – küt getmək
(Çənbərək) Novruz bayramında uşaqların bir yerə yığışıb hazırladığı xörək. – Uşax tatoy bişimə:yetdi
(Tabasaran) baca. – Tav qurum tututdu
I (Beyləqan, Gədəbəy, Goranboy, Mingəçevir, Şuşa, Tərtər) kiçik qazan. – Südü tavıya töx’düm (Beyləqan); – Tavada qatıx çaldım (Şuşa) II (Şəki) xörək
tavağım eləməx’: (Çənbərək) gözləmək. – Əndiryaz adı tavağım eləmir kin, quyrux doğa
(Kəlbəcər) dəyirmanda dənin boğaz adlanan yerə tökülməsini tənzim edən çalova oxşar taxta hissə. – Daşın üsdə tavax var, dən oruya tökülər, ordan da d
tavaxıl eləməg: (Yardımlı) səbr eləmək. – Tavaxıl elə, görüm nə dey
(Bakı) sal daş olan yer
(Lənkəran) düyü unundan tavada bişirilən çörək. – Anam tavalöküsi bişirib
I (Şamaxı) yaxın adam, köməkçi, arxa. – Mə:m köməy eliyən bir tavanam yoxdı II (Gədəbəy) dözüm, taqət, güc
(Şəmkir) dözümlü, davamlı. – Bozax qoyun tavanılıdı isdiyə, so:ğa. – Bez tavanalıdı, amma cuna yox
I (Qazax, Şamaxı, Şuşa) cavan şahin. – Tavar bir qırqavul tutuf (Qazax); – Bir tavar almışam, heç əvəzi yoxdu (Şuşa) II (Quba) cavan camış
(Salyan) böyümək. – Cücələr tavarraşıb
(Tovuz) böyümək, ərsəyə çatmaq
(Göyçay, Qax, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) uzun qulplu tava. – Ay qız, tavasarı gəti yumurta bişirəcəm (Şamaxı)
(Borçalı, Qazax) gürcü zadəganı, knyaz. – Tavatdar varıydı, çürbəçür ağalar ona baxerdı (Borçalı)
(Karvansaray) tovlamaq. – Ə:, məni nə tavatdersıη?
(Naxçıvan) quruluş, forma. – Hər şeyin özünün bir tavazası var Tavaziya tutmax (Cəbrayıl) – 1. dilə tutmaq; 2