is. [ər.] 1. Lent, yastı qaytan. // İp. İsti paltarların boğçadan çıxarılıb həyətlərdə, eyvanlarda çırpıldığını, şəridə asıldığını görmək olurdu
is. [fars.] İslam dini və hüquqi normalarının məcmusu, islam qanunları. Mərifət şərbətin içə bilmirəm; Şəriət dəryadı, keçə bilmirəm… Aşıq Ələsgər
is. [ər. şəriət və fars. …xanə] Ruhani idarəsi, qazıxana. [Nurəddin ağa:] Cənab Heydər, qalx ayağa, gedək şəriətxanaya
is. [ər. şəriət və fars. mədar] İslamda: şəriət qanunlarını şərh və tətbiq etmək hüququna malik olan yüksək rütbəli din xadimi
is. [ər.] klas. 1. Şərəfli, şərəf sahibi, mübarək, müqəddəs, əziz. 2. Nəcib, əsil, şərafətli, nəcabətli, əsilli
is. [ər.] 1. Hər hansı bir işdə (ticarətdə və s.-də) başqası ilə birgə iştirak edən adam; ortaq. Əbülhəsənbəy cavahirfüruş və onun şəriki Ağa Əsəd Tüt
“Şərikləşmək”dən f.is
f. 1. Şərik olmaq, ortaq olmaq. 2. Razılaşmaq, həmrəy olmaq, qoşulmaq
sif. Ortaqlı, hamaş, birgə. Şərikli mülk. – [Mustafa bəy:] Zalım uşaqları, mənimlə şərikli kəhriz çıxartdırıbsınız ki, suyumu da oğurlayırsınız
is. Ortaqlıq, hamaşlıq, müştərəklik. [Rüstəm:] Hər kəs şəriklikdə işləməsə, ona heç bir şey verilməz
sif. Heç bir şəriki, ortağı olmayan. Şəriksiz mülk
sif. və is. [ər.] Şər işlər görən, iblis, fəsadçı, dələduz, yaramaz, pis (adam). O səbəbə Xudayar bəy Zeynəbi boşamazdı ki, qorxurdu, şərir adamların
is. [ər.] 1. Dünyanın dörd cəhətindən biri – günçıxan tərəfi; günçıxan, gündoğan. Evin pəncərələri şərqə baxır
is. [ər.] Nəğmə, mahnı. Günəş qübbənin ortasına gələr-gəlməz bir şərqi səsi eşidildi. Çəmənzəminli. Vücudunun son bahar yarpağından fərqi yox; Dodağın
sif. [ər.] Şərqə aid olan, Şərqə məxsus olan, Şərq ilə bağlı. Şərqi Avropa. Şərqi Sibir
is. [ər.] kit. 1. Şərq məmləkətləri əhalisi, şərqlilər, Şərq xalqı. 2. bax şərqşünas
sif. Şərq ölkələrindən birinin əhalisinə mənsub olan adam, Şərq əhli. Şərqlilərin adət və ənənələri. Şərqli geyimində bir adam
is. [ər. şərq və fars. …şünas] Şərqşünaslıq mütəxəssisi. M.F.Axundzadənin komediyaları 1817-1874-cü illərdə Mirzə Cəfərin tərcüməsi ilə fars dilində T
is. Şərq ölkələrinin tarixini, iqtisadiyyatını, dillərini, mədəniyyətlərini və s. öyrənən elmlərin hamısına verilən ümumi ad
is. [fars.] klas. Abır, həya, utanma, xəcalət. Nə rəhm bilər, şərm qanar, ağlamaq anlar; Böylə fələk olmaz
sif. [ər.] klas. Utanan, utancaq. // Xəcalətli, üzüqara. Deyirlər ki, sabah gələcək yarım; Şərməndəyəm, artıb dərdü qubarım
is. Utanma, xəcalət çəkmə, utanılacaq hal, vəziyyət; üzüqaralıq. Bəsdir mənə çəkdiyim xəcalət; Şərməndəliyimdəki məlamət
is. [fars.] bax şərməndə. Minmin şükürlər olsun, ancaq sənin sayəndə; Olmadıq bu həyatda biz şərmsar, musiqi
sif. Abırsız, həyasız, utanmaz. [Səlbi:] Sizin əndamınıza piltə qoyulsun, ay şərmsiz, həyasız şəhər qızları
is. [ər.] 1. Bir şeyin var olması, həyata keçməsi üçün lazım olan amillər; əsas, zəmin. Fiziki hazırlıq uçuş üçün əsas şərtdir
bax şərt 2-4-cü mənalarda. Müsəlmanın da öz şərt-şürutu var. C.Məmmədquluzadə. □ Şərt(i)-şürut bağlamaq – şərtləşmək, şərt bağlamaq
sif. [ər.] 1. Aralarında şərtləşdirilmiş, qabaqcadan şərtləşmiş. Partizanlar meşənin kənarında durub şərti işarəni gözləyirdilər
is. Şərti olma. Cəzanın şərtiliyi
“Şərtləndirilmək”dən f.is
məch. Bir şərtlə bağlanmaq, qabaqcadan şərt qoyulmaq, müəyyən şərtlərə tabe və ya onlarla məhdud edilmək
“Şərtləndirmək”dən f.is
f. 1. Bir şərtlə bağlamaq və ya məhdudlaşdırmaq, şərt qoymaq. 2. Bir şeyin törəməsinə əsas olmaq, səbəb olmaq
1. “Şərtləşmək”dən f.is. 2. Şərtnamə
f. Bir-birilə şərt bağlamaq, qabaqcadan sözləşmək, söz qoymaq, vədələşmək, müəyyənləşdirmək. Professor Aslanla şərtləşdiyi yerdə görüş(dü)… M
sif. Əvvəlcədən şərtləşdirilmiş, şərt qoyulan, müəyyən şərtlə bağlı olan
is. [ər. şərt və fars. …namə] İki tərəfin razılığı əsasında yazılı şəkildə tərtib edilən bağlaşma, müqavilənamə; kontrakt
sif. Heç bir şərtlə məhdudlaşmayan, bağlı olmayan, şərtlənməyən; danışıqsız. // Zərf mənasında. Təkliflərin şərtsiz qəbulu
is. [fars.] Ləyaqət, vüqar, şərəf, heysiyyat; təşəxxüs. // Şəstinə şəklində – şəninə, adına, ləyaqətinə
zərf Vüqarla, qürurla, təşəxxüslə, lovğa-lovğa. Şəstlə qabağa gəlmək. Şəstlə durmaq. – Hünər istər ki, İskəndər kimi bir şit gəlib şəstlə dursun meyda
sif. məh. Yoğun, dik bığ. Bir sənin şəşbər bığın yüz Nikolaya dəyər. S.Rəhimov
“Şəşbərləmək”dən f.is
f. məh. Dikəltmək, qalxızmaq, qabartmaq
is. [ər.] klas. tənt. 1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi-rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram
sif. [ər. şəşəə və fars. …dar] klas. tənt. Parıldayan, parlayan, parıltılı. Mənsur axırıncı gücünü yığıb qanlı göz yaşları arasından: – Sitarə! Məni y
sif. Təntənəli, dəbdəbəli, təmtəraqlı, parıltılı. İkinci məclis birinci şəkil İsfəhan şəhərində, padşahın sarayında vaqe olur
is. [ər.] klas. Şənlik, şuxluq. [Sevda:] Heyrət!… Nə gözəllik, nə şətarət; Seyr et! O nə daşqınca bəkarət
sif. Şən, sevincli, şux. Şətarətli nəğmə. – Nə şətarətli bahar, iştə baxın; Sarmış ətrafı bədii bir axın
dan. bax cığal. Şətəl adam
is. məh. Yun corab