sif. 1. Arasıkəsilmədən şiddətlə yağan; gur (yağış haqqında). Amma məzə burasındadır ki, yağış da nataraş kimi başlayır şıdırğı ilə yağmağa
“Şığımaq”dan f.is
f. 1. Çox böyük sürətlə enərək hədəfə hücum etmək, üzərinə atılmaq. Təyyarələr düşmən üzərinə şığıdılar
şığıyıcı təyyarə – şığıma üsulu ilə hücum edən hərbi təyyarə
[fr. chic] dan. Zahiri bəzək, zinət, dəbdəbə, cah-calal. // Gözəl, zərif, moda ilə, süslü, qəşəng. Ortaboylu, şıq qiyafəli bu oğlan heç kəsə diqqət et
təql. Sınan və ya bir-birinə toxunan ağac və s. bərk, kövrək şeylərdən çıxan səs
zərf Şıqq səsi çıxardaraq, şıqqıldayaraq. Külək əsdikcə kollar şıqqaşıq salır
“Şıqqıldamaq”dan f.is
f. Şıq-şıq səs çıxarmaq
is. Ağac, budaq və s. bərk, kövrək şey bir-birinə dəydikdə hasil olan səs. …Mirzə Cəmil kəhrəba təsbehini əlinə alıb, əsəbi halda çevirir, muncuqların
is. Zəriflik, gözəllik, qəşənglik, modaya uyğunluq. Paltarın şıqlığı. Yaşlı adama o qədər şıqlıq yaraşmaz
is. Ayaqla vurma, təpik atma; təpik. Kəndliyə gəldi, vurdu bir şıllaq; Arıları dağıtdı ol sarsaq. S.Ə
sif. Təpik (şıllaq) atmaq xasiyyəti olan. Şıllaqatan at
“Şıllaqlamaq”dan f.is
f. Şıllaq atmaq, təpik atmaq
“Şıllaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birinə şıllaq atmaq, təpik atmaq, təpikləşmək (at və s. haqqında)
1. is. Mənasız tələb, iddia, arzu, istək. Vəliqulu da başlayıb şıltağı və davamərəkəni. C.Məmmədquluzadə
bax şıltaq
sif. 1. Şıltaq, şıltaqlıq edən, heç şeydən razı qalmayan. [Əbülhəsənbəy:] Mən qarşımda … şıltaqçı bir qız görürdüm
bax şıltaq (1-ci mənada). Mən onu özümdən razı salmaq üçün hər işi bacarardım, nə inad, nə də şıltaqlığa yol verməzdim
is. Ətin atılan hissələri
is. Bir şey suya düşdükdə və ya suya dəydikdə, yaxud da dalğalar bir-birinə dəydikdə hasil olan səs. Avarların şıppıltısı
təql. 1. is. Bir qaydada axan, tökülən sudan və ya yağışdan hasil olan səs. // Zərf mənasında. Səssiz dərədə bərq vurar şır-şır axan su
zərf Şır-şır səs çıxaraçıxara, şırıltı ilə. Su şırhaşırla yerə töküldü. M.İbrahimov. [Afaq:] Mən bu vətən torpağını yaxşı tanıyıram, elə ki insan əli
bax şır-şır. Səhər şırıl-şırıl səsin gələndə; Bənəfşələr gülsün, güllər sevinsin. R.Rza. Axıb gedir qapımızdan kiçik çay şırıl-şırıl
“Şırıldamaq”dan f.is
f. Şırıltı ilə axmaq, tökülmək (su, yağış və s.). Bulaqların daşdandaşa tökülüb şırıldamağı gözəl bağlara bir ayrı lətafət verirdi
“Şırıldaşmaq”dan f.is
f. Şırıltı ilə, şır-şırla axan çoxlu və ya çağlayan su haqqında; şırıldamaq. Aşağılarda yaşıl otlar su ilə öpüşür, şəlalələr şırıldaşır
“Şırıldatmaq”dan f.is
f. Şırıltı ilə tökmək, axıtmaq, birdən tökmək, boşaltmaq (maye şey haqqında). [Roza] dolçadakı ilıq suyu qaldırır, birdən-birə ləyənə şırıldadır
is. Axan, tökülən sudan hasil olan səs; şırıldama səsi, şır-şır. Suyun şırıltısından savayı bir səs, ün yox idi
sif. Şırıltı ilə axan, şır-şır axan. Oğlanları baş daşını; Qoydu onun həmin dağda; Ona şirin nəğmə dedi; Şırıltılı gur bulaq da
is. 1. k.t. Torpaqda kotanın və ya başqa alətin açdığı dərin iz, zolaq. Tarlalar şırımlarla suvarılır
sif. Zolaq-zolaq, zol-zol, cızıq-cızıq, şırımlar halında. Şırım-şırım paltar. – Mehmanxanada ilk nəzərə dəyən birinci mərtəbədəki böyük dairəvi dəhliz
“Şırımlamaq”dan f.is
f. 1. Şırım açmaq. 2. məc. Şırım-şırım eləmək, cırmaq
[yun.] bax şpris
“Şırmanmaq”dan f.is
f. məh. Yaxına gəlmək, qucaqlamaq, boynuna sərilmək. Uşaq anasına şırmandı
is. Nazik su axını; fəvvarə. Quyunu su şırnağı ilə yumaq. – On-on beş metr uzunluğunda güclü su şırnağı … dağı ovub dağıdırdı
zərf dan. O saat, dərhal, birdən. Şırp qapı açıldı. – [Yəhya Kamal] Hacının evi yanına çatmamışdı ki, şırp dayandı
zərf Tez-tez, ara vermədən, qızğın. Şırpaşırp iş görmək. – [Usta:] Başmaqçılar da hamısı işləyirlər. Şırpaşırp çust tikirlər
bax şappıltı. Əfruz bacının gözləri axdı, şırpıltı ilə döşəməyə düşdü. S.Rəhimov
is. Şəlalə. Xatun … vedrəni götürüb, dağdağan dibindəki şırrana tərəf suya yollandı. S.Rəhimov
“Şırtıldamaq”dan f.is