f. 1. Bir şərtlə bağlamaq və ya məhdudlaşdırmaq, şərt qoymaq. 2. Bir şeyin törəməsinə əsas olmaq, səbəb olmaq
1. “Şərtləşmək”dən f.is. 2. Şərtnamə
f. Bir-birilə şərt bağlamaq, qabaqcadan sözləşmək, söz qoymaq, vədələşmək, müəyyənləşdirmək. Professor Aslanla şərtləşdiyi yerdə görüş(dü)… M
sif. Əvvəlcədən şərtləşdirilmiş, şərt qoyulan, müəyyən şərtlə bağlı olan
is. [ər. şərt və fars. …namə] İki tərəfin razılığı əsasında yazılı şəkildə tərtib edilən bağlaşma, müqavilənamə; kontrakt
sif. Heç bir şərtlə məhdudlaşmayan, bağlı olmayan, şərtlənməyən; danışıqsız. // Zərf mənasında. Təkliflərin şərtsiz qəbulu
is. [fars.] Ləyaqət, vüqar, şərəf, heysiyyat; təşəxxüs. // Şəstinə şəklində – şəninə, adına, ləyaqətinə
zərf Vüqarla, qürurla, təşəxxüslə, lovğa-lovğa. Şəstlə qabağa gəlmək. Şəstlə durmaq. – Hünər istər ki, İskəndər kimi bir şit gəlib şəstlə dursun meyda
sif. məh. Yoğun, dik bığ. Bir sənin şəşbər bığın yüz Nikolaya dəyər. S.Rəhimov
“Şəşbərləmək”dən f.is
f. məh. Dikəltmək, qalxızmaq, qabartmaq
is. [ər.] klas. tənt. 1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi-rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram
sif. [ər. şəşəə və fars. …dar] klas. tənt. Parıldayan, parlayan, parıltılı. Mənsur axırıncı gücünü yığıb qanlı göz yaşları arasından: – Sitarə! Məni y
sif. Təntənəli, dəbdəbəli, təmtəraqlı, parıltılı. İkinci məclis birinci şəkil İsfəhan şəhərində, padşahın sarayında vaqe olur
is. [ər.] klas. Şənlik, şuxluq. [Sevda:] Heyrət!… Nə gözəllik, nə şətarət; Seyr et! O nə daşqınca bəkarət
sif. Şən, sevincli, şux. Şətarətli nəğmə. – Nə şətarətli bahar, iştə baxın; Sarmış ətrafı bədii bir axın
dan. bax cığal. Şətəl adam
is. məh. Yun corab
bax cığallıq. Şətəllik eləmək
is. [fars.] Şahmat. Zülm zəncirinin altında çəkir işgəncə; Eybdir sən uyasan gəncəfəyə, şətrəncə. A.Səhhət
is. [fars.] 1. Əqiq (qiymətli daş). 2. məc. Qara. Şəvə saç. Şəvə bığ. – [Zabit:] Yox, birdən-birə o şəvə gözlər açılıb adamın üzünə baxanda Günəş qaba
bax şax-şəvəl
is. Şəvəl tökülmüş yer. [Cəmillə Səltənət] dəhrələri və ipləri ağacın altına qoyub, qalın şəvəlliyə girdilər
sif. Saçı qapqara olan. Qara şəvəsaç gəlin; Dur qapını aç, gəlin; Atan səni verməyir; Kəhəri min qaç, gəlin
is. [ər.] Hicri qəməri ərəb təqvimində onuncu ayın adı. [Sara xanım:] Demisən ki, şəvval ayının birində gərək hamı latın dili danışsın, bu da borcuma
[ər. “şeytan” söz. cəmi] Şeytanlar. [Salman bəy:] Bu ev cin, şəyatin ocağıdı. N.Vəzirov
sif. 1. Arasıkəsilmədən şiddətlə yağan; gur (yağış haqqında). Amma məzə burasındadır ki, yağış da nataraş kimi başlayır şıdırğı ilə yağmağa
“Şığımaq”dan f.is
f. 1. Çox böyük sürətlə enərək hədəfə hücum etmək, üzərinə atılmaq. Təyyarələr düşmən üzərinə şığıdılar
şığıyıcı təyyarə – şığıma üsulu ilə hücum edən hərbi təyyarə
[fr. chic] dan. Zahiri bəzək, zinət, dəbdəbə, cah-calal. // Gözəl, zərif, moda ilə, süslü, qəşəng. Ortaboylu, şıq qiyafəli bu oğlan heç kəsə diqqət et
təql. Sınan və ya bir-birinə toxunan ağac və s. bərk, kövrək şeylərdən çıxan səs
zərf Şıqq səsi çıxardaraq, şıqqıldayaraq. Külək əsdikcə kollar şıqqaşıq salır
“Şıqqıldamaq”dan f.is
f. Şıq-şıq səs çıxarmaq
is. Ağac, budaq və s. bərk, kövrək şey bir-birinə dəydikdə hasil olan səs. …Mirzə Cəmil kəhrəba təsbehini əlinə alıb, əsəbi halda çevirir, muncuqların
is. Zəriflik, gözəllik, qəşənglik, modaya uyğunluq. Paltarın şıqlığı. Yaşlı adama o qədər şıqlıq yaraşmaz
is. Ayaqla vurma, təpik atma; təpik. Kəndliyə gəldi, vurdu bir şıllaq; Arıları dağıtdı ol sarsaq. S.Ə
sif. Təpik (şıllaq) atmaq xasiyyəti olan. Şıllaqatan at
“Şıllaqlamaq”dan f.is
f. Şıllaq atmaq, təpik atmaq
“Şıllaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birinə şıllaq atmaq, təpik atmaq, təpikləşmək (at və s. haqqında)
1. is. Mənasız tələb, iddia, arzu, istək. Vəliqulu da başlayıb şıltağı və davamərəkəni. C.Məmmədquluzadə
bax şıltaq
sif. 1. Şıltaq, şıltaqlıq edən, heç şeydən razı qalmayan. [Əbülhəsənbəy:] Mən qarşımda … şıltaqçı bir qız görürdüm
bax şıltaq (1-ci mənada). Mən onu özümdən razı salmaq üçün hər işi bacarardım, nə inad, nə də şıltaqlığa yol verməzdim
is. Ətin atılan hissələri