is. Qədimdə: əlkimya ilə məşğul olan adam
is. dan. Aftafa. □ Əlqabına çıxmaq – təbii ehtiyac üçün çıxmaq
ara s. [ər.] Xülasə, sözün qısası, müxtəsər, bir sözlə. Əlqərəz, keçəl ilanı genə yeşiyə qoydu. (Nağıl)
ara s. [ər.] klas. bax əlqərəz. Əlqissə, vücudum oldu bərbad; Bir ləhzə fələkdən olmadım şad. Füzuli
is. 1. Əhliləşdirilmiş quş. // Ov quşu. 2. məc. dan. zar. Qucaqda saxlanmağa öyrənən, həddən artıq əzizlənib bəslənən uşaq haqqında
[ər.] bax allaf. Əllaflar çuvalçuval arpa, buğda və saman alıb arabalara doldurur, eşşəklərə yükləyirdilər
is. və sif. [ər.] 1. Çox bilən, hər elmi bilən (adam). 2. məc. Yalançı alim. Qınamasınlar məni; Hər şeydən xəbər verən əllamə tənqidçilər
is. Özünü alim, bilici kimi göstərmə, alimlik satma. Əllaməlik etmək. Bu əllaməlik nə üçündür? – Əllaməlik eyləyənlər bu yerlərə ayaq basmaz; Lakin sə
sif. dan. Düz olmayan, qeyri-ciddi, etibar edilə bilməyən, cəncəl, hiyləbaz, fırıldaqçı, sözünün üstündə durmayan
“Əlləmək”dən f.is
is. məh. Daş, qaya. ◊ Başına əlləmə düşsün – qarğış ifadəsi. [Hürü:] Evin yıxılsın, Mələk xanım, başına əlləmə düşsün, Mələk xanım, dincəldinmi? N
f. 1. Əllə yoxlamaq, əl sürtüb baxmaq, əl sürtmək, əl vurmaq, əl toxundurmaq. Mirzə Rəhim ağa, Hacı xana mütəvəcceh olub gülə-gülə çənəsini əlləyirdi
“Əllənmək”dən f.is
məch. 1. Əllə yoxlanmaq, əllə sürtülüb baxılmaq. 2. Əllə çağırılmaq
əlləş-vəlləş eləmək (olmaq) dan. – bir-biri ilə güləşən kimi sarmaşıb əlləşmək
“Əlləşdirilmək”dən f.is
məch. 1. Əllə yoxlanmaq. 2. Əllə qarışdırılmaq, axtarılmaq, tərpədilmək. Gəlib gördüm ki, masanın üstündəki kağızlar əlləşdirilmişdir
“Əlləşdirmək”dən f.is
f. 1. bax əlləmək 1-ci mənada. Qara Hüseyn, Nurəddinin qıçını əlləşdirib dedi… S.S.Axundov. 2. Əllə qarışdırmaq, yoxlamaq, axtarmaq, tərpətmək
“Əlləşmək”dən f.is
f. 1. Çalışmaq, çalışıb-çapalamaq, bir şeylə məşğul olmaq. Səhərdən axşama kimi əlləşdi, bu yazını yazdı
“Əllətmək”dən f.is
icb. Əllə yoxlatmaq
Qırx doqquzdan sonra gələn rəqəm – 50. Əlli adam. Əlli manat. Yaşı əllini keçmişdir. – Mahalda kənd bircədir; İçində əlli koxa
sif. 1. Əli olan. İri əlli adam. 2. məc. Qolu güclü, qüvvətli. Həm ağanın özünə, həm də Zərrintac xanıma yad bir əl toxunmaması üçün möhkəm əlli bir m
1. sif. Diribaş, çox zirək, çox bacarıqlı, əlli-qollu. Əlli-ayaqlı adam. – Laçın hələ yeddicə yaşında ikən çox diribaş, çevik, əlli-ayaqlı bir uşaqdı
is. 1. bax əlcək. 2. Bir şeyin əllə tutulan yeri, tutacaq, qulp, dəstə və s
1. is. Əlli qram ağırlığında olan çəki daşı. Tərəziyə əlliqramlığı qoy. 2. sif. Əlli qram ağırlığında olan, əlli qram tutan, çəkisi əlli qram olan
1. is. Əlli manatlıq kağız pul. Əlliliyi xırdalamaq. Bir əllilik verdim, üç manat qaytardı. İki əllilik yüz manat edər
bax əllilik 1 və 2-ci mənalarda
Qırx doqquzuncudan sonra gələn sıra sayı. Əllinci adam. Əllinci illərdə. Əllinci sıra
is. Uşaq oyunlarından birinin adı
is. Əllə görülən işin haqqı, qarşılığı. [Məstəli şah:] Xanım, divlərin əlmuzdusunu, ənamını kərəm edin
sif. 1. Əli, ya əlləri olmayan. Bir Əlsiz adam. 2. bax əlsiz-ayaqsız. Cəlil ağa özü keçmişdə fəqir olduğundan çox rəhmli idi və harada bir ittifaq düş
sif. və is. Bacarıqsız, aciz, yazıq, köməyə möhtac. Əlsiz-ayaqsız adam. – [Əmiraslan bəy:] O, nizami qoşun deyil, əlsiz-ayaqsız … kasıb-küsublardan to
bax həndbol
zərf Tez, dərhal, o dəqiqə, o saat, dayanmadan, cəld, iti. Əlüstü ayağa qalxdı. Əlüstü yola düşdüm. – Məhəmmədhəsən əmi əlüstü girdi həyətə
is. Əl-üz silmək üçün dəsmal
is. Əl-üz yumaq üçün xüsusi quruluşlu lüləyi olan alət. Əlüzyuyanda boynunu yumaq. – Otaq pis deyil idi; student otağına məxsus hər bir şey var idi: y
sif. [ər.] Cürbəcür rəngdə olan, rəngarəng, rəngbərəng, ala-bəzək. Əlvan kağız. Əlvan çiçəklər. Əlvan tüklü quş
sif. Dəmirdən başqa bütün materialların ümumi adı
is. zool. Sərçələr dəstəsindən bəzəkli kiçik quş
is. Əlvan (rəngbərəng) lampalarla bəzənmiş şey
is. 1. Əlvan şeyin halı, görünüşü; rəngbərənglik, rəngarənglik. Çiçəklərin əlvanlığı. 2. Əlvan bəzənmiş şey, yer və s
sif. 1. Yararlı, münasib, uyğun, müvafiq. Əlverişli üsul. Əlverişli şərait. Üzümçülük üçün əlverişli iqlim
is. 1. Yararlılıq, münasiblik, uyğunluq, müvafiqlik, işəyararlılıq. Yeni üsulun əlverişliliyi. Şəraitin əlverişliliyi
sif. Əlverişli olmayan, işə yaramayan. Əlverişsiz şərait. Əlverişsiz iş
is. Əlverişli olmama, işə yaramama
nida [ər.] Sağlıqla qal, xudahafiz. Əlvida, ey sevimli şəhər. – Əlvida! Əlvida! Daldığım uyğu; İnanmam ölümmü, röyamı yoxsa
bax əlyazma(sı). Qədim əlyazısı