“Didələmək”dən f.is
f. Xırda-xırda, parça-parça qoparmaq. Daramaq üçün yunu didələmək
sif. Yurdundan, vətənindən məhrum olaraq başqa yerlərdə dolaşan; sərgərdan, dərbədər. Firqətindən əlim getməz bir işə; Gəzirəm didərgin (z
is. Didərgin adamın hal və vəziyyəti, didərgin olma
sif. Didilmiş halda olan. Didik yun. Didik ət. Didik gündə
sif. Çox didilmiş, hər yeri didilmiş, çox xırdalanmış, tikə-tikə qoparılmış, çox yırtılmış. Didik-didik quyruq
“Didikləmək”dən f.is
f. Xırda-xırda parçalara ayırmaq, parça-parça qoparmaq; lif-lif, sapsap ayırmaq. Toyuq didikləmiş kündələr
“Didiklənmək”dən f.is
məch. Didik-didik edilmək
f.sif. Xırda-xırda parçalara ayrılmış, didik-didik edilmiş; didik-didik
“Didilmək”dən f.is
f. 1. Didik hala gəlmək, didikdidik olmaq, lif-lif, tel-tel ayrılmaq, dağılmaq, yıpranmaq. Paltarı didilmək
bax didik-didik. □ Didim-didim didmək (etmək eləmək) – didik-didik etmək, tikə-tikə etmək, parçaparça etmək, didib dağıtmaq, didmək
“Didinmək”dən f.is
qayıd. Bərk qaşınmaq
is. Yun didilməsindən sonra qalan xırda qırıntılar
“Didişdirilmək”dən f.is
“Didişdirmək”dən məch
“Didişdirmək”dən f.is
qarş. 1. Hərə bir tərəfdən didmək. 2. məc. İncitmək, əziyyət vermək, dinc qoymamaq. Yapışıb əllərilə başının saçlarından; Didişdirir yun kimi, beyninə
1. “Didişmək”dən f.is. 2. is. məc. Dava, qovğa, çəkişmə, çeynəşmə, boğuşma. İki qardaş arasında olan didişmələr get-gedə uzandı
qarş. Bir-birini didmək, birbiri ilə vuruşmaq, dalaşmaq, söyüşmək, çəkişmək, çeynəşmək, boğuşmaq. Bir-biri ilə didişmək
is. Araya didişmə (dava, qovğa, çəkişmə) salan adam
“Didmək”dən f.is
f. 1. Yun, pambıq və s.-ni xırda hissələrə ayırmaq, lif-lif ayırmaq, tel-tel ayırmaq. Səlimnaz arvad təzə yorğan salmaq üçün yun didirdi
“Didmələmək”dən f.is
dan. bax didikləmək
[lat.] 1. riyaz. Funksiyanın sonsuz kiçik artımının limiti. // Diferensiala aid olan. Diferensial tənlik
[lat.] Bir şeyin ayrıayrı müxtəlif ünsürlərə ayrılması, parçalanması, təbəqələşməsi
sif. [lat.] dilç. Aydın olmayan, yayğın, qeyri-dəqiq. Diffuz səslər
[yun.] tib. Əsasən uşaqlarda baş verən yoluxucu boğaz xəstəliyi; boğma, inaq
sif. [yun.] tib. Difterit xəstəliyinə tutulmuş. Difteritli uşaqlar
[yun.] dilç. Bir hecada tələffüz edilən iki saitin birləşməsi
dilç. “Diftonqlaşmaq”dan f.is
f. dilç. Diftonq əmələ gətirmək
is. dilç. Diftonqdan ibarət olma, diftonq səsin halı
sif. dilç. Diftonqa oxşayan, diftonqu xatırladan, diftonq mahiyyətində olan. Diftonqvari səs
is. məh. Yayda yaylağa çıxarkən qoyunların bir müddət qaldıqları dağ ətəkləri. Qoyunların digədən qalxmaları
sif. [fars.] Başqa, ayrı, o biri, ikinci. Digər adamlar. Digər vaxtda. Digər fikrə görə. // İs. mənasında
sif. [fars.] klas. Dəyişmiş, başqa halda. Fərmanın haləti digərgun idi. Ə.Haqverdiyev. □ Digərgun eləmək (etmək) – dəyişdirmək, pozmaq, pərişan etmək
1. sif. Aşağıdan yuxarıya doğru şaquli (düz) vəziyyətdə duran. Dik ağac. Dik nərdivan. Dik divar. 2. sif
dik-dik baxmaq – bax dik baxmaq (“dik”də)
sif. və is. Çox təşəxxüslü, həddindən artıq iddialı, tərs (adam). Dikbaş oğlan. – Qədirin də Poladdan ona görə xoşu gəlmirdi ki, Polad dikbaşdır… Ə
is. Dikbaş adamın xasiyyəti; təşəxxüs. Dikbaşlıq yaxşı xasiyyət deyil. Dikbaşlıq etmək. // Məğrurluq, boyun əyməzlik
sif. Bığları dik burulmuş. Dikbığ cavanlar. – Dikbığ Dadaş öz sözünü əsaslandırmağa çalışdı. S.Rəhimov
sif. 1. Burnunun uc tərəfi dik olan. Sualı verən arıq, rəngi solğun, dikburun, dombagöz bir qız idi. Ə
zərf Bir qədər dik, dik halda. // Çox dik
sif. Dabanı dik, hündür. Dikdaban çəkmə. Dikdaban başmaq. – [Molla Qasım] ayağına qara meşindən dikdaban Təbriz dübəndisi və bəzi vaxt sarı rəngli nəl