is. 1. Yatmaq, əyilmək səmti, bir şeyin aşağı yatmış tərəfi. …Danışan gənc mühəndis uzunsov başının ortadan ayrılmış saçlarını yatarına (z
bax yatır
“Yatıxmaq”dan f.is
f. Lay-lay yastılaşaraq çökmək; yatmaq. Torpağın yatıxıb yerə çökməsi
sif. 1. Əyilmiş, yastılanmış, yatmış, çökmüş, basılmış kimi olan. Köksü yatıq. Beli yatıqdır. Samovarın böyrü yatıqdır
is. Yatıq şeyin halı
zərf Yatmış halda, yuxulu halda, yuxulu-yuxulu. Axırda onu yatılı halda götürüb evə gətirdilər. “Aşıq Qərib”
is. Bir şeyin yatmaq, əyilmək səmti, qaydası, üsulu; yatmış, əyilmiş şeyin halı. Saçın yatımı. // Xov
is. geol. Mədən yatağının forması, quruluşu
zərf Yastı və enli tərəfi üstündə; yastısına
sif. 1. Yaxşı, asan yatırıla bilən, qoyula bilən, yerləşdirilə bilən. 2. məc. Xoşagələn, ürəyəyatan, sevimli
is. 1. Yatımlı şeyin halı. 2. Xoşa gəlmə, ürəyə yatma
is. 1. Toxunulmayıb saxlanılan dəyərli, qiymətli şeylər; qızıl-gümüş, var-dövlət. [Cavanşir bəy:] Kişinin gərək qiymətdə ağır, çəkidə yüngül yatırı ol
“Yatırdılmaq”dan f.is
məch. Yatmağa məcbur edilmək; yatızdırılmaq
“Yatırılmaq”dan f.is. Üsyanın yatırılması. Uşağın yatırılması uzun çəkdi
məch. 1. Yatmağa məcbur edilmək. 2. Zorakı yolla bir şeyə nəhayət verilmək, silah gücü ilə dayandırılmaq
is. Qənaət edilib yığılmış xəzinə
“Yatırmaq”dan f.is
f. 1. Yuxuya vermək, yatmağa vadar etmək, yatağa qoymaq, uyutmaq, yuxulatmağa çalışmaq. Uşağı yatırmaq
“Yatırtmaq”dan f.is
icb. 1. Yuxuya vermək, yatmağa məcbur etmək. Xavər bütün günü ağzına çörək dəyməmiş Azadı dilə tutaraq təzəcə yatırtmışdı
is. Yatmaq, uzanmaq tərzi; yatma. Aslan yatışından da bəllidir. (Ata. sözü). [Azadın yoldaşlarının] belə sakit yatışı onun kədərlərini silib, qəlbinə
“Yatışmaq”dan f.is
qarş. 1. Hamı birlikdə uzanıb yatmaq, hərə öz yerində uzanıb yatmaq. Çaydan sonra yatışdıq. C.Məmmədquluzadə
“Yatızdırılmaq”dan f.is
bax yatırdılmaq
“Yatızdırmaq”dan f.is
bax yatırtmaq
sif. Əyilmiş, yatırdılmış, yatıq, yatmış
is. Yatmış şeyin halı
“Yatmaq”dan f.is. Uşağın başını [Səriyyə xalanın] dizi üstə qoyması ilə yatması bir oldu. M.İbrahimov
f. 1. Yuxu halında olmaq; yuxulamaq. Bərk yatmaq. Uzanıb yatmaq. Yatıb dincini almaq. Yatdığı yerdə (yorğan-döşəkdə, yuxuda olduğu zaman)
sif. Yatmaq üçün çox əlverişli, yararlı, münasib, rahat. Əcəb yatmalı yerdir
f.sif. Yuxuda olan; yuxulu. Yatmış uşaq. // İs. mənasında. Yatmışları razı deyiləm kimsə oyatsın. M.Ə
özünü yatmışlığa qoymaq – özünü yatmış, yuxulu kimi göstərmək, özünü yuxuluğa vurmaq. [Məsmə] yorğun olduğu üçün özünü yatmışlığa qoyur, cavab verməy
sif. 1. Pis, xarab, ədəbsiz, həyasız. □ Yava danışmaq (söyləmək) – pis-pis danışmaq, ədəbsiz danışmaq, söyüş söymək
zərf dan. Hərzə-hərzə, ağzına nə gəldi, həyasız-həyasız, ədəbsizcəsinə, tərbiyəsizcəsinə. Yava-yava danışmaq
“Yavalamaq”dan f.is
f. məh. Pisləmək, xarablamaq
“Yavalanmaq”dan f.is
məch. məh. Xarab olmaq, korşalmaq, kəsərdən düşmək. Meydanda, yaman yerdə qılıncım yavalandı; Başdan yaralandım, dedim Allaha təvəkkül
“Yavalaşmaq”dan f.is
f. dan. 1. Pisləşmək, xarablaşmaq. 2. Həyasızlaşmaq, sırtılmaq
is. Pislik, heyvərəlik, ədəbsizlik. [Sirat] bəyin ağzının yavalığına bələd idi. Ə.Əbülhəsən
sif. 1. Təkcə çörəkdən ibarət olan; yavanlığı olmayan. Yavan çörək yedi. – Adamın öz yavan çörəyi özgənin plovundan yaxşıdır
zərf Yavanlıq olmadan, yavanlıqsız. Tərlan doğranmış çörəkdən bir parça götürüb yavan-yavan gəvələməyə başladı
zərf Yavan. [Məşədi İbad:] Çörəyi yemərəm mən yavana; Yaxşı demərəm mən yamana. Ü.Hacıbəyov
is. Çörəklə yeyilən hər şey. İmanın satıb əppəyinə yavanlıq eləyib. (Ata. sözü). [Pirverdi:] Srağagün sabah vaxtı … evdən çıxıb oğlanlarıma … yavanlıq
1. sif. Yavanlığı olmayan. Yavanlıqsız çörək. 2. zərf Yavanlıq olmadan. Yavanlıqsız qalmaq