f. Diyirlətmək, gillətmək. Dağdan daşları aşağı yumbalatmaq
“Yumdurmaq”dan f.is
icb. Yummağa məcbur etmək; qapatmaq. Ağzını yumdurmaq. Gözlərini yumdurmaq
“Yummaq”dan f.is
f. Qapamaq, örtmək. Gözlərini yummaq. Ağzını yummaq. – Məst ol gecəgündüz, nə bilim, yat nərələrdə; Yum gözlərini xaneyi-viranını görcək
[ing. humour] 1. Hadisələri, nöqsanları, zəif cəhətləri və s.-ni gülməli, məzəli, əyləncəli şəkildə təsvir etmə bacarığı; mizah
[alm. humoreske] Yumor mahiyyətində olan əsər (kiçik hekayə, musiqi əsəri)
[ing. humorist] Həyati hadisələri gülməli, məzəli şəkildə təsvir edən yazıçı, artist
sif. Yumor mahiyyətində olan; gülməli, məzəli. Yumoristik hekayə
[fr. humoristique] Yumor mahiyyətində olan bədii ədəbiyyat. Estrada yumoristikası
1. sif. Yuvarlaq, girdə, kürə, top şəklində. Yumru güllə. Yumru daş. Yumru gilə. Yumru gavalı. – Torbanı boşaldanda içindən kağıza bükülmüş bir yumru
zərf və sif. Yumru (çox şey haqqında). Yumru-yumru eləmək. – [Əmiraslan baba dedi:] Çərçinin saqqızdan savayı yumru-yumru sabunları, … dəyirmi güzgülə
sif. Yumru. Yumruca bir uşaq
sif. Azacıq yumru
sif. Dibi yumru olan
is. 1. Yumulmuş əl, əlin yumulmuş vəziyyəti. Başımı aşağı dikib durduğum halda, əlimdəki çörək qismətini yumruğumda saxlamağa başladım
“Yumruqlamaq”dan f.is
f. 1. Əlini yumulmuş vəziyyətə salmaq. Solmaz əllərini yumruqlayıb balınca dayadı, ancaq qalxa bilmədi
“Yumruqlanmaq”dan f.is
məch. Yumruqla vurulmaq (döyülmək), yumruq zərbəsi yemək
“Yumruqlaşmaq”dan f.is. Yumruq davası
qarş. Bir-birini yumruqla vurmaq, yumruqla vuruşmaq, yumruq davasına çıxmaq. Ey mənim ruhani qardaşlarım
“Yumruqlatmaq”dan f.is
icb. Yumruqla döydürmək, yumruq vurdurmaq
“Yumrulamaq”dan f.is
f. Yumru şəklə salmaq, yumru etmək; dəyirmiləşdirmək
“Yumrulanmaq”dan f.is
f. 1. Yumru olmaq, yumru hala gəlmək; dəyirmilənmək, girdələnmək. 2. məc. Kökəlmək
“Yumrulaşmaq”dan f.is
f. 1. Getdikcə yumru şəkil almaq, yumru olmaq. 2. məc. Getdikcə yumru olmaq; kökəlmək
“Yumrulatmaq”dan f.is
f. Yumru hala salmaq; dəyirmiləşdirmək, girdələndirmək
“Yumrulmaq”dan f.is
f. köhn. Şişib ur kimi olmaq. ◊ Yolu(n) yumrulsun, yolu yumrulmuş – bax yol
sif. Yumrusu olan
is. 1. Yumru şeyin halı; dəyirmilik, girdəlik. Topun yumruluğu. 2. məc. Köklük, koppuşluq
sif. Sifəti yumru və kök olan; girdəsifət. Yumrusifət uşaq. – Kamerada iki nəfər də vardı. Biri qalınqaşlı, yumrusifət oğlandı
sif. Yanaqları yumru və kök. Teybə … yumruyanaq, qırmızısifət, düzqamətli, dolğunəndamlı, ucaboy, zəhmli baxışları ilə nə isə daima qorxu təlqin edən
“Yumşaq”dan oxş. Yumşacıq uşaq əlləri
sif. 1. Basdıqda, toxunduqda müqavimət etməyən və batıb qalmayan; qatı, sərt olmayan. Yumşaq döşək. Yumşaq yastıq
zərf Xoş dillə, yumşaqlıqla, mülayimcə, üsulluca. Arvad qızını yanına çağırıb ondan yumşaq-yumşaq xəbər almağa başladı: – Ay gözümün nuru, balam, nə o
cəm zool. Adətən daxili skeleti olmayan, üzəri çanaqla örtülü onurğasız heyvanlar tipi. Dənizdə yaşayan yumşaqbədənlilər
zərf və sif. Yumşaq, mülayim. Yumşaqca cavab vermək. Yumşaqca bir şey
sif. Dərisi yumşaq olan
sif. Xasiyyətcə, təbiətcə yumşaq, mülayim. Yumşaqxasiyyət(li) adam
is. Yumşaqxasiyyət adamın hal və keyfiyyəti; xasiyyətcə, təbiətcə yumşaqlıq, mülayimlik
is. 1. Yumşaq şeyin hal və keyfiyyəti. Döşəyin yumşaqlığı. Saçın yumşaqlığı. Yunun yumşaqlığı. 2. Mülayimlik
sif. Tükü (saçı) yumşaq (zərif) olan