qayıd. Yunla örtülmək, üstünü yun basmaq
sif. 1. Üstündə yunu olan, qalın yunla örtülmüş, yun basmış. Yunlu qoyun. 2. İçərisində yun olan, isti olmaq üçün içərisinə yun qoyulmuş
sif. Çox yun verən, yun vermək üçün yetişdirilən. Yunluq qoyun cinsləri. Merinos yunluq qoyundur
is. Heyvanın yunla örtülmə dərəcəsi, yunvermə qabiliyyəti
sif. 1. Üstündə yun olmayan və ya çox az olan, yun verməyən. Yunsuz qoyun. 2. İsti olmayan, isti olmaq üçün içərisinə yun qoyulmamış
bax yunluq. Yunverən qoyun cinsi
sif. Yunu yumağa məxsus. Yunyuyan maşın
[lat. Jupiter] 1. Günəş sisteminin ən böyük planeti. 2. Kinotexnikada işlənən çox qüvvətli işıq verən elektrik cihazı; projektor
sif. Tamamilə yumru; gipgirdə. Yupyumru top kimi. – Düz yeri bir yupyumru şey qanır; Həm də deyir: sutkada bir fırlanır
[coğrafi addan] Yura dövrü, Yura sistemi geol. – Yerin tarixində mezozoy erasının sıra ilə ikinci dövrü
is. 1. İnsanın doğulub böyüdüyü yer, məmləkət, ölkə; vətən. Ey kiçik dəmirçi, duyduğun haqdır; Çalış, yurdun üçün özünü göstər
is. Ev-eşik, ev, məskən. [Murad] Sarının qəlbini qırmaq, onu yurduyuvası dağılmış bir zavallı sifətində, boynubükülü görmək istəyirdi
sif. Yurd-yuvası olmayan, yaşamaq üçün müəyyən yeri olmayan; avara, sərgərdan. Qaçağam mən yurdsuzyuvasız; Dura bilməm heç davasız… H
is. Bir yurda mənsub olan adamlardan hər biri; həmvətən, həmyurd, vətəndaş. Yurddaşlara müraciət. – Gecələr yatmadan əvvəl sor özündən ki: “Bu gün; Mə
is. Bir yurda mənsub olma; həmvətənlik, vətəndaşlıq
“Yurdlamaq”dan f.is
f. Özünə yurd düzəltmək, yuva qurmaq. Nə gördüm? Samanda o yurdlamışdır; Bir fındıq boydaca yumurtlamışdır
sif. Yurdu olan
sif. Yurdu, evi, məskəni olmayan, evsiz-eşiksiz, ev-eşiyindən, yurdundan məhrum olmuş. Hələ də gəlib-gedənə əl açan yetim uşaqlar və yurdsuz arvadları
sif. 1. Yurdu-yuvası olmayan, ev-eşiyi olmayan; sərsəri, sərgərdan. Yurdsuz-yuvasız adam. 2. Sahibsiz, baxımsız, kimsəsiz
is. 1. Yurdu, evi olmama. 2. Sahibsizlik, baxımsızlıq, kimsəsizlik
sif. Hüquqa aid olan, hüquqi, hüquq nöqteyi-nəzərindən
[əsli lat. jurist] bax hüquqşünas. Çingiz təkidlə: – İki ilə qurtararsan. Nə var ki, yurist deyilsənmi? Çəmənzəminli
is. Yuristin (hüquqşünasın) işi, peşəsi, ixtisası. Yuristlik etmək (hüquqşünaslıqla məşğul olmaq)
zərf məh. At yerişinin bir növü. Gənclərdən biri soruşdu: – Salam əmi! Qulan nə cür yeriyəcək? Yorğa, yurtav, yoxsa qədəmyerişi
is. Dini əfsanələrə görə, gözəlliyi ilə məşhur bir şəxs (Yaqub peyğəmbərin övladlarından biri) olub, klassik ədəbiyyatda gözəl (kişi) mənasında işlənm
is. 1. Quşların yumurtlayıb bala çıxarmaq və onları saxlayıb böyütmək üçün çör-çöpdən və s.-dən düzəltdikləri yer
“Yuva”dan oxş. və kiç. Hey gedirəm durmadan; Bir yuvacıq qurmadan. S.Vurğun
is. anat. 1. Ciyər toxumasının əmələ gətirdiyi xırdaca qabarcıqlar. 2. Çənədə diş köklərinin yerləşdiyi oyuqlar
is. anat. Çənədə diş yuvaqlarının yerləşdiyi yer
“Yuvalamaq”dan f.is
f. Yuva tikmək, yuva salmaq, yuva düzəltmək. Sərçə divar dəliklərində yuvalar
“Yuvalanmaq”dan f.is
qayıd. Özünə yuva düzəltmək. Başına dönməkdən əlmi götürrəm; Can mürğü zülfündə yuvalanıbdır. M.P.Vaqif
sif. Yuvası olan. Yuvalı quşlar
sif. 1. Girdə, dəyirmi, yumru. Çayın vadisini uğultu bürümüşdü. Hirsli sular iri, qara, yuvarlaq daşları yumalaya-yumalaya gətirdikcə, bir-birinə toxu
“Yuvarlaqlamaq”dan f.is
f. Yuvarlaq hala gətirmək, yuvarlaq şəklə salmaq, yuvarlaq etmək
is. Yuvarlaq şeyin halı; girdəlik, dəyirmilik
“Yuvarlamaq”dan f.is
f. 1. Yuvarlaq bir şeyi itələyib hərəkət etdirmək; gillətmək. Topu yuvarlamaq. Daşları başıaşağı yuvarlamaq
“Yuvarlanmaq”dan f.is
qayıd. 1. Yuvarlanayuvarlana düşmək, diyirlənə-diyirlənə getmək, gedib düşmək. Gözəlin əlindən düşən fındıq stolun üstündən yerə yuvarlandı
“Yuvarlatmaq”dan f.is
icb. 1. Yuvarlanmağa məcbur etmək. Sanki bir sel [Səriyyə və uşaqlarını] çalxalaya-çalxalaya gətirib hündür bir bənddən başıaşağı, dəyirman daşının al
sif. 1. Yuvası olmayan. Yuvasız quş. 2. məc. Yurdsuz, mənzilsiz, evsiz-eşiksiz; avara, sərgərdan. □ Yuvasız quş – məc
is. [lat.] coğr. Dərinliklərdən ilk dəfə yer səthinə çıxan ərgin sular
is. Meyit yuyan adam. [Əbülfəz kişinin] üst paltarlarını qəbirqazanlara, alt paltarlarını yuyucusuna verdilər
sif. xüs. Təmizləmək üçün bir şeyi yuyan. Yuyucu cihaz
is. Yuyucunun işi, peşəsi (bax yuyucu2). Yuyuculuq etmək