YURDSUZ-YUVASIZ

sif.
1. Yurdu-yuvası olmayan, ev-eşiyi olmayan; sərsəri, sərgərdan. Yurdsuz-yuvasız adam.
2. Sahibsiz, baxımsız, kimsəsiz.
[Məsmə:] Şəhərdə nə çoxdu yurdsuz-yuvasız uşaq, üzünə baxan kimdi? Adını tutan, yaxına qoyan kimdi? Mir Cəlal.

YURDSUZ
YURDSUZLUQ

Digər lüğətlərdə