f. dan. Çalışmaq, can atmaq. Əlindən … iş gəlməyən bu adam … dərs verməyə yeltəndisə də, ondan da bir şey çıxmadı
is. 1. Heyvanlara verilən yeyəcək (arpa, ot, saman və s.). Qidalı yemlər. Şirəli yem. Siloslanmış yem
is. Kolxozda, sovxozda heyvanlara yem vermək və ya yem hazırlamaqla məşğul olan işçi
is. Heyvanlar üçün yem hazırlamaqla məşğul olma, yem yetişdirmə işi. // Sif. mənasında
is. xüs. Heyvanlara veriləcək yemi doğrayan maşın
“Yemək”dən f.is
f. 1. Qida qəbul etmək, ağızda çeynəyib udmaq. Xörək yemək. Meyvə yemək. – Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini
1. is. Qonaqlıq. 2. bax yeyib-içmək. 3. is. Yeyiləcək və içiləcək şeylər. Yeməkiçmək hazırlayıb yaxın meşəyə getdik
is. Yemək hazırlanan və ictimai surətdə yemək yeyilən müəssisə; aşxana. Fəhlə yeməkxanası. Tələbə yeməkxanası
sif. 1. Yeməyə yarayan; yeyilən. Gördülər ki, içi çörək, yemiş, cücə, yumurta və qeyri yeməli şeylərlə doludur
is. Yeməyə həvəsi olmama, yeməkdən imtina etmə; iştahasızlıq. Xəstə yeməməzlikdən bir sümük bir dəri olmuşdur
is. 1. Şirin bostan meyvəsi; qovun. Bir dilim yemiş. Şirin yemiş. Yemiş acı çıxdı. Yemiş bir həftəyə dəyər
is. Qırmızımtıl qara meyvəsi olan kol bitkisi və onun meyvəsi. Yemişan kolu. Yemişan tikanı. Meşələrdə dərməyə yemişan çoxdur
is. Çoxlu yemişan bitən yer. Uşaqlar yemişanlıqda yemişan yığdılar
is. Yemiş satan, yaxud yaxşı yemiş tanıyan adam. // Meyvə qurudan, ya da quru meyvə satan adam
sif. Yemişi olan, meyvəsi olan, meyvə verən. Bağçadır bir yanımız; İçi güllü, çiçəkli; Bir yanda bostanımız; Yemişli, xəlvirəkli
is. 1. Yemiş bitən, yemiş əkilmiş yer; yemiş bostanı. 2. Meyvələri asıb saxlamağa məxsus yer. 3. Meyvə qoymağa məxsus qab, meyvə boşqabı
is. xüs. Doğranmış müxtəlif yemi qarışdıran maşın
“Yemləmək”dən f.is. Malqaranı yemləmə üsulu
f. 1. Heyvanlara, quşlara yem vermək, heyvanları yedirtmək, otarmaq. Quzunu yaxşıca yemləmək lazımdır
“Yemləndirilmək”dən f.is. Mal-qaranın vaxtlı-vaxtında yemləndirilməsi
məch. Yem verilmək, dən verilmək
“Yemləndirmək”dən f.is
bax yemləmək
“Yemlənmək”dən f.is
“Yemlətmək”dən f.is
icb. Yem(dən) verdirmək. Atları yemlətmək
sif. və is. Yem verən, yem paylayan, heyvanlara yem verməklə məşğul olan (adam)
sif. Yemi olan
sif. Yem üçün ayrılmış, yem üçün saxlanmış. Yemlik dən. – Yemlik çuğundurun yarpaqları zülali maddələrlə zəngindir
is. bot. Zəmilərdə, çöllərdə bitən dar, uzun yarpaqlı, südlü, yeyilən çoxillik ot bitkisi. Yemlik otların arasında bitir
is. Heyvanlara yem verilən taxta qutu; yemqabı. Kolxozçu heyvanın yemliyinə ot tökdü
is. Çoxlu yemlik bitən yer (bax yemlik1)
is. xüs. Heyvan yemlərini bişirmək üçün qurğu
sif. məh. Axsaq
“Yemsəmək”dən f.is
f. məh. Axsamaq
sif. və zərf Yemi olmayan; ac. Heyvanları yemsiz qoymaq
is. Yemin olmaması, ac qalma, ac qoyma (heyvanı)
f. qəd. Əzilmək, basılmaq. Paltar yencildi. Qaysı yencilmişdir
f. qəd. Əzmək, basmaq, sıxışdırmaq, xurd-xəşil eləmək. Zərb ilən onu sərnigun edəyin; Əzəyin, yencəyin, zəbun edəyin
“Yendirmək”dən f.is
bax endirmək
zərf (bəzən də ədatı ilə). 1. Təkrar, bir daha, təzədən, yenidən. Dünənki adam bu gün yenə gəldi. Bu gün yenə hava pisləşdi
is. Paltarda: qolun ağız tərəfi, aşağı tərəfi; paltarın qolu. Yengi ilə üzünün tərini sildi
is. etnoqr. Keçmişdə gəlin köçürülən zaman onun yanınca gedən və ona rəhbərlik edən qadın. Önündə yengəsi, qucağında ayna, əllərində şamdan, musiqi il
is. zool. Qısaquyruqlu dəniz xərçəngi
etnoqr. 1. is. Yengə gedən qadının işi, vəzifəsi. Yengəlik etmək. 2. sif. Yengəyə aid, yengəyə məxsus
1. “Yeni”nin qəd. forması. Zülfünü eylə kənar, olsun əyan əbrulərin; Yengi ay rövşənlənir, mahim, hava olduqca saf