zərf Zınqıldaya-zınqıldaya, zəng kimi zınqıldayaraq, səs sala-sala. …Fayton … zırınqazırınqla hərəkət edirdi
is. məh. Zır-zır ağlama, zırıldama. …Cəfərə baxıb Yusif də onun kimi başladı zırınpanı. C.Məmmədquluzadə
is. [ər. zirniq] Bədəndə olan artıq tükləri aparmaq üçün işlədilən maddə (arsenlə kükürd xəlitəsi)
sif. və is. vulq. 1. Çox yekə, çox böyük, yekəpər, yöndəmsizcəsinə iri. Şah Dəşküvar baxırdı, gördü ki, bu pəlvan elə zırpı pəlvandı ki, qabağında dağ
“Zırpılaşmaq”dan f.is
f. vulq. Çox yekələşmək, çox qabalaşmaq, yöndəmsizcəsinə iriləşmək
is. vulq. Yöndəmsizcə yekəlik, irilik, böyüklük, yekəpərlik. Zırpılığına baxma, gücü yoxdur
bax zıppıltı
is. və sif. Gic, sarsaq, ağıldan kəm; sözünü, hərəkətini bilməyən, zırı. Axırından şey çıxmadı, zırramanın biri idi
is. Komi xalqının köhnə adı
is. məh. Qolsuz isti qadın tənliyi (candonusu). Qumrunun anasından bir yadigar var idi: məxmər zıvınca
sif. [fars.] klas. 1. Bəzəkli, zinətli, yaraşıqlı, qəşəng. Ziba nimtənəli, tikmə köynəkli; Gözləri qəmzəli, qallı sənəm, gəl! Xəstə Qasım
f. Gözəlləşmək, qəşəngləşmək, daha da gözəl və qəşəng olmaq. Ala gözlər nərgisi-məstanə tək şəhlalənir; Elə ki süzgünləşir, yüz mərtəbə zibalənir
is. Gözəllik, yaraşıqlılıq, qəşənglik. Səni bu zibalıqda; Görməyən göz gözdümü? Sarı Aşıq. Mələkdə belə hüsn olmaz, pəridə belə zibalıq; Nə gülşəndə g
zərf [fars.] klas. (bəzən “ki” bağlayıcısı ilə). Kifayət qədər, qədərincə. Zibəs ki müntəzirəm ayaq sədasından; Təsəvvür eyləyirəm, bəlkə nazlı yar gə
is. 1. Evlərdə, küçələrdə və s.-də yığılaraq onları zibilləndirən tör-töküntü, tullantı. Evin zibilini süpürüb atmaq
is. xüs. Yığılmış zibili kənar etmək üçün qurğu, mexanizm və s.; zibildaşıyan
is. Həyətlərin, küçələrin zibilini maşın və ya araba ilə daşıyıb aparan işçi
is. Zibilçinin işi, peşəsi
sif. Həyətlərdə, küçələrdə yığılmış zibili daşıyıb aparan. Zibildaşıyan maşın
bax zibillik
“Zibilləmək”dən f.is
f. 1. Zibil etmək, zibil tökmək, zibilləndirmək. Xalçanın üstünü zibilləmək. Döşəməni zibilləmək. – Ədə, Həsənəli, naxır gəlir, qaç töylənin qapısını
“Zibilləndirilmək”dən f.is
“Zibilləmək”dən məch
“Zibilləndirmək”dən f.is
bax zibilləmək
“Zibillənmək”dən f.is
f. 1. Zibilli olmaq, zibilə batmaq, bir şeyin içində çoxlu zibil yığılmaq. Həyət lap zibillənibdir. Hovuz yaman zibillənib
“Zibilləşdirmək”dən f.is
f. 1. Zibil tökmək, zibilli etmək. 2. məc. Korlamaq, xarab etmək, pozmaq
“Zibilləşmək”dən f.is
f. 1. Zibilli olmaq, zibilə dönmək. 2. məc. Xarab olmaq, korlanmaq
“Zibillətmək”dən f.is
bax zibilləmək 1-ci mənada
sif. 1. Zibil olan, süpürülməmiş, zibildən təmizlənməmiş. Zibilli otaq. Zibilli küçə. 2. İçərisində yararsız, zərərli kənar şey olan
is. Zibil tökülən yer; zibilxana. Zibili zibilliyə tökmək. – Vəziri qarğa olanın ağzı zibillikdə gərək
is. Zibilli yerin halı
sif. Zibilli olmayan, zibildən təmizlənmiş; arıdılmış, təmiz. Zibilsiz dən
is. Zibilsiz şeyin halı və keyfiyyəti; təmizlik, xalislik
[ər.] sif. Tamamilə başqasına əks olan, onunla qətiyyən düz gəlməyən. Zidd fikir. Zidd rəy söyləmək. Əsərdə iki zidd qüvvə üz-üzə qoyulur
zərf Əksinə, qarşı, əleyhinə. Bir şeyin ziddinə hərəkət etmək. – Ziddimə söz deyən olsaydı, edərdim təkfir; İşimi qurdalasın, kimdə nə cürət var idi
is. [ər.] 1. İki şey (fikir, hərəkət və s.) arasında olan tam uyğunsuzluq, əkslik, çox kəskin fərq, uyuşmazlıq
sif. Ziddiyyət olan, ziddiyyətlə dolu; təzadlı. Yazıçı ziddiyyətli yaradıcılıq yolu keçmişdir. – Səməd Vurğun yaradıcılığının ilk dövrü çox ziddiyyətl
is. Ziddiyyət olan hal, vəziyyət
sif. Heç bir ziddiyyət, əkslik, uyğunsuzluq olmayan. Ziddiyyətsiz cəmiyyət
is. Ziddiyyət olmadığı hal, vəziyyət
is. 1. Zidd olma, əleyhinə olma, əkslik, təzad. Tərəqqiyə zidlik. Tarixi faktlara zidlik. 2. Ədavət, düşmənçilik
is. [ər.] Oğlanın (bəyin) qızla ilk görüşü. İki gün əvvəl Münəvvərin zifafına dəvət olunmuş xanımlar yavaş-yavaş gəlib yuxarı başa keçirdilər