BİDAMAQ

sif.zərf [ fars. bi… və ər. dimaq] Kefsiz, naçar; kefi, əhvalı pozğun.
Eybdir bir-birini həcv edə ərbabi-kəmal; Bidamaq olma sözümdən, sənə qurban, Yusif! S.Ə.Şirvani.
Yolu bir xeyli zaman bidamaq getdim. C.Məmmədquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BİDAMAQ bidamaq bax kefsiz I
BİDAD
BİDANƏ

Digər lüğətlərdə