I
(Bakı)
cığ <dəniz otu>. – Cığcığa dərməkçün anam cığcığalığa gedmişdi
II
(Culfa, Gəncə, Şərur)
bəzək şeyləri. – Cığcığanı dövlətdi boynuna asardı (Şərur); – Xalamın gəlininin saçına da cığcığa vurmuşdular (Gəncə); – A bala, get bir başdıx cığcığa al gəti (Gəncə)
III
(Oğuz)
qozdan hazırlanmış uşaq oyuncağı. – Çağır bu uşağı, cığcığasını ver, oynasın
