1. sif. Sığınmağa və ya gizlənməyə yarayan. Dalda yer. Dalda divar.
– Kosa boşalmış küçənin dalda yeri ilə yeriyib at tövlələrinin yanına çatdı.
Aqil onu güclə ağaclar arasına, dalda bir yerə gətirdi.
2. is. Qorunmağa, sığınmağa yarayan yer; sığınacaq, təhlükəsiz yer.
Namərd adam dava günündə qaçar; Gedər daldalarda pəhləvan olar. “”.
[Mahmud:] Bəy də beş-on nökərləri ilə bir daldaya girib camaatla atışır.
// Gizli yer, xəlvət.
Əgər yarsan, gəl sarmaşaq qol-boyun; Durub daldalardan baxmağın nədir?
Oğrun-oğrun daldalardan baxırsan; Alırsan cəsəddən canı, sevdiyim!
3. is. məc. Kömək, arxa, himayə. Daldası olan adam.
– Mərd igidlər bir-birinə daldadı. “”.
Əzizim daldasına; Mərd igid daldasına; Namərd aslan olsa da; Sığınma daldasına. ().