1. Düyünü, ya düyünləri olan.
İlanlar fışıldayır kol-koslar arasından; Ayağa dolaşan düyünlü kəndir kimi.
2. Bir parçanın və s.-nin içinə qoyulub düyünlənmiş.
Papağının içindən əsgiyə düyünlü açarları çıxardır.
3. məc. Dolaşıq, mürəkkəb, çətinliklərlə dolu.
Ağbulaq kolxozu … ölüm-dirimin düyünlü və döngəli yollarından keçib bu yüksəlişə çatmışdır.
4. məc. Dərdli, ürəyi dağlı.
Bu növcavan ilqarında doğrudur; Dərd əlindən düyünlüdür, dağlıdır. ( ).
[Abbas:] Sevdiyim əyninə geyibdi ağı; Çəkibdi sinəmə düyünlü dağı. “Abbas və Gülgəz”. Telli deyir: dörd bir yanım bağlıdır; Sinəm üstü düyünlüdür, dağlıdır. “ ”.