E’TİQAD
ə. 1) inanma, inam; 2) əqidə; 3) müəyyən bir dini qəbul etmə.
E’TİQAD
ə. 1) inanma, inam; 2) əqidə; 3) müəyyən bir dini qəbul etmə.
is. [ər.] 1. Bir şeyə qəlbən və möhkəm inanma, inam. [Dilarada] ədalətin, haqqın qələbə çalacağına möhkəm bir etiqad vardı!… M
Tam oxu »сущ. 1. вера: 1) твёрдая уверенность в чём-л. Möhkəm etiqad nəyə твёрдая вера во что; ideala etiqad вера в идеал, etiqadını itirmək потерять веру в о
Tam oxu »i. 1. faith, belief; Məhəmməd ~ı the Mohammedan faith; 2. sureness, conviction; ~ etmək bax inanmaq
Tam oxu »[ər.] сущ. 1. са куьнал рикӀяй чӀалахъ хьун, агъун; инам; фикир; // etiqad etmək (eləmək, bəsləmək) рикӀяй чӀалахъ хьун, иман гъун, рикӀяй тестикь аву
Tam oxu »1. ETİQAD (bir din və məzhəbə inanma) Mən elə hacı tanıyıram ki, özünün heç bir zada etiqadı olmaya-olmaya Məkkəyə müşərrəf olur (Ə
Tam oxu »is. 1) foi f, réligion f, croyance f ; Məhəmməd ~ı réligion f de Mahomet ; 2) conviction f, assurence f, certitude f
Tam oxu »