FƏRSİZ

sif. Əlindən iş gəlməyən; bacarıqsız, qabiliyyətsiz, bivec, bifər. Fərsiz övlad. Fərsiz uşaq. – Fərsiz qoyunu qurd yeyər. ( Ata. sözü ). Qədim zamanda bir Əhməd adlı tacir var imiş.
Bu tacirin Fəraməz adlı fərsiz bir oğlu var imiş. (Nağıl).

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • FƏRSİZ FƏRSİZ (əlindən iş gəlməyən) [Güləbətin:] Məgər xanım, çox istədiyi böyük qızını demirəm, lap elə o fərsiz qızını
  • FƏRSİZ süst — küt — ölüvay
  • FƏRSİZ yararsız — gərəksiz — faydasız — xeyirsiz — səmərəsiz

Etimologiya

  • FƏRSİZ Kökü (fər) farsca “parlaq”, “işıq” deməkdir, fərsiz “işıqsız” deməkdir, amma “bacarıqsız” anlamını da əks etdirir
FƏRSƏNG
FƏRSİZLİK

Digər lüğətlərdə