1. Fırlandırmaq, dolandırmaq, hərləndirmək. Maşının sükanını fırlatmaq.
– Vaqif başını aşağı salıb barmağındakı əqiq üzüyü fırladırdı.
Şahmar bu fikirdə idi ki, adam istəsə yeri tərsinə fırlada bilər.
2. Bir şeyi şiddətlə və saymazyana atmaq, tullamaq, tolazlamaq. Hirsindən boşqabı götürüb həyətə fırlatdı.
– Firəngiz bənövşə dəstəsini stolun üstünə fırlatdı.
// Atmaq.
Yusif Həmzənin nazik boynundan yapışıb onu qapının ağzına fırlatdı.