1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq.
2. Dini əxlaq normalarını pozan adam.
3. Səbəbkar; bais.
I сущ. 1. грешник, грешница (грешный человек) 2. виновник. Hadisənin günahkarı виновник происшествия, əsas günahkar главный виновник II прил
Tam oxu »I. i. sinner, culprit; ◊ təntənənin ~ı hero of the festivity / occasion; ◊ günahsız ~ guilty through guiltless II
Tam oxu »1. GÜNAHKAR Günahkar deyildi o qadın ancaq; Safdı zirvələrin təmiz qarı tək (A.Şaiq); ASİ (köhn.) Ərənlər bizə busudur; Yalan söyləyən asidir (Xətayi)
Tam oxu »is. péch||eur m, -eresse f, coupable m, auteur m d’une faute ◊ məclisin ~ı héros m de la fête ◊ günahsız ~ coupable sans l’être
Tam oxu »GÜNAHKAR – TƏQSİRSİZ Sanki pərvanə idi öz varı ətrafında; On gün əvvəlki günahkar bir adam (S.Rüstəm); Bu işdə o tamam təqsirsizdir
Tam oxu »