f. səbəb, dəlil
f. bəhanə gətirən, bəhanəsi olan
BƏHAR1 f. yaz (ilin fəsli). BƏHAR2 ə. bax bohar
f. baharı gətirən, yazı canlandıran, çiçəkləndirən (təbiət haqqında)
f. bahara mənsub olan, yaza aid olan
f. 1) baharı xatırladan gözəl və mötədil iqlim; 2) m. güllü-çiçəkli yer, yaz ölkəsi
f. və ə. baharı vəsf edən şeir
BƏHA(Y)İM ə. «bəhimə» c. heyvanlar
f. və ə. həqiqətən, doğrudan. Bəhəqqi-xuda Allahın köməyi ilə, Tanrıya əsaslanaraq
BƏHƏM1 f. birgə, birlikdə, bərabər. BƏHƏM2 f. əmələ gəlmə, törəmə
f. və ə. Allaha şükür (olsun)!
f. meyvə
f. hər tərəfə, hər səmtə, hər yana
f. və ə. etibarilə, görə
ə. çox sevincək, şad, üzügülər
ə. 1) tədqiqatçı, araşdırıcı; 2) mübahisə edən, mübahisə etməyi sevən
ə. gözəl, göyçək
ə. 1) gözəl, qəşəng; 2) parlaq, işıqlı; 3) şən, şad; 4) açıq (alın haqqında)
ə. heyvan, dördayaqlı
ə. heyvanlıq
f. 1) ov quşunu əl üstündə saxlamaq üçün ələ geyilən gön əlcək; 2) nifrin, qarğış, lənət
ə. ərəb əsatirində xəlifə Harunərrəşidin zamanında yaşayıb (bəziləri onu Harunərrəşidin qardaşı sayırlar) özünü dəliliyə vurmuş alimin adı olub, sonra
BƏHMƏN1 f. 1) doğru danışan, düz adam; 2) İran təqvimində on birinci ayın adı (19 yanvar – 19 fevral)
f. və ə. hökmündə, hökmü ilə
BƏHR1 ə. 1) dəniz; 2) böyük göl; 3) m. bir şeyin çox olduğu yer. Bəhri-mühit okean. BƏHR2 ə. şeir vəzni
f. bax mərrix
ə. 1) iki dəniz; 2) m. iki göz
f. pay, hissə, qismət
f. bax bəhrəvər
BƏHR’ƏLTAF ə. «yaxşılıq dənizi» m. çox yaxşılıq edən
f. 1) hissəsi olan, payçı; 2) fayda götürən, pay alan
ə. dəniz yolu ilə, su yolu ilə, dənizlə
f. payı olan, hissəsi, nəsibi olan
f. fayda götürən, mənfəət alan
BƏHRİ(YYƏ) ə. 1) dənizə aid, dəryaya aid, dənizdə olan; 2) hərbi dəniz qüvvələri, hərbi dəniz hissələri; donanma
ə. 1) bir məsələ haqqında ətraflı danışma; mübahisə; 2) mərcləşmə, çəkişmə; 3) hər hansı bir elmin və ya əsərin müəyyən mövzunu əhatə edən hissəsi; 4)
ə. 1) xəsis, simic; 2) paxıl
BƏXŞ1 f. 1) bəxşiş; 2) təqsirindən keçmə; 3) qisim, hissə. BƏXŞ2 f. bağışlayan, verən
f. 1) bağışlama, peşkəş etmə; 2) günahından, təqsirindən keçmə
f. 1) bağışlayan, peşkəş edən; 2) günahından, təqsirindən keçən
f. heyrət etmə, heyran qoyma
f. 1) bağışlanan şey; 2) peşkəş, hədiyyə
f. 1) tale, qismət; 2) səadət, xoşbəxtlik. Bəxti-bidar bəxti ayaq üstündə olan, bəxti oyaq; bəxti-xabalud «bəxti yuxulu» bəxti yatmış, bədbəxt; bəxti-
f. xoşbəxt, ağgün
f. qarabəxt, talesiz
ə. 1) uzaq, uzaqda olan; 2) iraq, uzaq; 3) yad, özgə; 4) qəribə, əcaib
ə. dəvə
f. və ə. izafət birləşməsinin «demişkən» mənasında birinci tərəfi, məs.: bəistilahi-türk türklər demişkən; türkün sözü
ə. 1) qızlıq, bakirəlik; 2) m. saflıq, təmizlik