ə. «mənahi» c. qadağan olunmuş şeylər
ə. «mənqəbə» c. 1) tərifə layiq sifətlər, tərifə layiq xidmətlər; fəzilətlər, məziyyətlər; 2) mədhiyyələr
ə. 1) nail olunan, ələ gətirilən; 2) mal, dövlət
ə. 1) yatma, yuxulama; 2) yuxu, röya, yuxugörmə; 3) yatacaq
ə. mayak
ə. bax minarə
ə. sığınaq yeri, sığınacaq
ə. «mənsəb» c. mənsəblər
ə. «mənsik» c. t. həcc ziyarəti mərasimi; həcc ziyarəti qaydaları
ə. «mənsəm» c. yollar
MƏNAT1 ə. islamiyyətdən əvvəl ərəblərdə büt adı. MƏNAT2 ə. 1) səbəbkar, bais; 2) nümunə
ə. «məntəqə» c. məntəqələr
MƏNATÜL’AMAL ə. ümid mənbəyi
ə. «mənzil» c. mənzillər
ə. «münzəm» c. sıralar, səflər
ə. «mənzərə» c. mənzərələr
MƏNBƏ’ ə. 1) qaynaq, bulaq, çeşmə; 2) bir əhvalat və ya xəbərin çıxdığı və ya götürüldüyü yer; qaynaq
ə. bax minbər
ə. və f. 1) minbərdə oturan; 2) ruhani, din xadimi
ə. göyərtili yer, göyərti bitən yer, göyərtilik
ə. əsli y. 1) orta əsrlərdə: döyüş vaxtı şəhər qalalarını dağıtmaq üçün ağır daşlar atan xüsusi qurğu; 2) quyudan su çəkmək üçün xüsusi quruluşlu mani
ə. hönkürtü ilə ağlama
ə. yaylıq, kiçik dəsmal
ə. işlənməsi məqbul və yaxşı olan
MƏ’NƏN ə. 1) məna etibarilə, mənaca; 2) dolayısı ilə, açıqaçığına olmayaraq
ə. 1) gəlinlə bəyin ilk dəfə görüşdükləri otaq, zifaf otağı; 2) zahir olan yer, zühur edən yer, aşkar olan yer
MƏ’NƏVİ ə. 1) məna cəhətdən, mənaya görə; 2) mücərrəd; 3) əqli, fikri, zehni; 4) ruhi; 5) əxlaqi; 6) dəruni, daxili
ə. 1) sürgün yeri; 2) bax mənfi (1-ci mənada)
ə. gəlir, qazanc, xeyir
ə. və f. mənfəət götürən, gəlir əldə edən, xeyir alan
ə. və f. mənfəət axtaran, möhtəkir
ə. və f. mənfəət götürən, qazanc əldə edən, faydalanan
ə. və f. öz mənfəətini güdən, qazanc dalınca qaçan // tamahkar, acgöz
ə. bax mənfəz
ə. 1) dəlik, deşik // ağız; 2) kanal; 3) dar dərə
ə. 1) sürgün edilmiş, sürgündə olan; 2) inkar; 3) riyaziyyatda: müsbətin əksini bildirən işarə
ə. sürgün olunaraq; sürgündə olaraq
ə. mənfilik, müsbət olmama
ə. nifrətlənmiş, nifrətə layiq; iyrənc
ə. nifrətlilik, iyrənclik
ə. bax mənhiyyə
ə. «mənhi(yyə)» c. şəriətcə qadağan olunmuş şeylər
ə. qadağan edilmiş (iş və s. haqqında)
ə. qarət edilmiş
ə. 1) kəsilmiş (heyvan haqqında); 2) öldürülmüş (iti silahla)
ə. uğursuz, nəhs
MƏNİ1 f. lovğalıq, mənəm-mənəmlik, eqoizm. MƏNİ2 ə. bax məny. MƏ’Nİ ə. 1) məzmun; 2) mövzu, məsələ; 3) səbəb; 4) mahnı, təranə
MƏ’NİDAR ə. və f. mənası olan, mənalı
ə. yüksək, uca, ali
MƏN’İM ə. nemət vermə