MƏL’UNANƏ ə. və f. məluncasına
MƏL’UNƏ ə. lənətə gəlmiş qadın, lənətlənmiş qadın
ə. 1) ayrılmaz, bölünməz; 2) şərikli, ortaqlı; 3) bir şey və ya iş üçün cavabdeh; məsul
MƏMALİK1 ə. «məmləkət» c. məmləkətlər, ölkələr. MƏMALİK2 ə. «məmluk» c. birisinə mənsub olan mülklər
ə. ölüm, vəfat
ə. ölümə aid, ölümlə əlaqədar olan
ə. 1) uzadılmış; 2) çəkilmiş (yol haqqında); 3) uzun, uzaq; 4) üzərində məddə işarəsi olan «əlif»
ə. mədh edilmiş; təriflənmiş, öyülmüş
ə. 1) qorxusuz, təhlükəsiz; 2) sığınacaq yer
ə. keçiləcək yer, yol. Məmərri-məşru’ qanuni yol; məmərri-nas hər kəsin keçəcəyi yol
ə. duz çıxan yer; duzlaq
MƏMLƏKƏT1 ə. ölkə, diyar. MƏMLƏKƏT2 ə. birisinə mənsub olan mülk
ə. və f. məmləkəti bəzəyən, ölkəni abadlaşdıran
ə. və f. «məmləkəti olan» məmləkət sahibi, ölkəni idarə edən
ə. və f. məmləkəti satan, vətən xaini
MƏMLU’ ə. dolu; doldurulmuş
ə. duzlanmış, duzlu
MƏMLUK1 ə. 1) yiyəsi olan, xüsusi mülkiyyət olmuş; 2) xüsusi mülkiyyət, mal-mülk. MƏMLUK2 ə. qul, kölə
ə. və f. qul kimi, köləcəsinə
ə. kəniz, cariyə // qulluqçu qadın
ə. qulluq, köləlik
MƏMNU’ ə. qadağan olunmuş
ə. «məmnu» c. qadağan olunmuş şeylər
ə. razı, minnətdar
ə. razılıqla, minnətdarlıqla
ə. 1) razılıq, minnətdarlıq; 2) məmnunluq, xoşhallıq
MƏMNUÜL’ƏMƏL ə. icrası qadağan olunmuş
ə. 1) təhrif edilmiş, korlanmış; 2) eybəcər hala salınmış; 3) ərəb əsatirində: qiyafəsini dəyişmə (məs
ə. ayaqyolu, tualet
MƏ’MUL1 ə. 1) arzu edilən, gözlənilən; 2) ümid edilən. MƏ’MUL2 ə. qayrılmış, düzəldilmiş, istehsal edilmiş
MƏ’MULAT ə. «mə’mul» c. t. qayrılmış, düzəldilmiş, istehsal edilmiş əşya
MƏ’MULƏN ə. adətən, bir qayda olaraq
MƏ’MUN ə. 1) təmin edilmiş; 2) qorxusuz, təhlükəsiz
MƏ’MUR1 ə. 1) əmr almış, bir iş tapşırılmış; 2) idarədə yazı işi ilə məşğul olan adam. MƏ’MUR2(Ə) ə. 1) abad; 2) şumlanmış, əkin üçün hazır olan; 3) ə
MƏ’MUR2(Ə) ə. 1) abad; 2) şumlanmış, əkin üçün hazır olan; 3) əhalisi olan, əhali yaşayan, məskun // şəhər, qəsəbə; 4) m
MƏ’MURƏN ə. tapşırıqla, əmrlə
MƏ’MURİYYƏT ə. 1) bir adama tapşırılan dövlət işi; 2) ezamiyyət
ə. qarışıq, qarışmış
MƏN ə. bax mənn2. MƏN’ ə. 1) qadağa, yasaq; 2) qabağını saxlama, qabağını alma; mane olma
MƏ’NA ə. bax mə’ni (1-ci – 3-cü mənalarda)
MƏNABE’ ə. «mənbə’» c. mənbələr
ə. «minbər» c. minbərlər
MƏ’NADAR ə. və f. bax mə’nidar
ə. 1) möhkəmlik, sarsılmazlıq; 2) təkəbbürlülük, lovğalıq; 3) mənəmlik, eqoizm
MƏNAFE’ ə. «mənfəət» c. 1) mənfəətlər; 2) t. maraq
ə. və f. mənfəət verən, faydalı, mənfəətli
ə. «mənfi» c. mənfilər
ə. «mənfəz» c. dəliklər, deşiklər // ağızlar
ə. «mənhi» c. bax mənahiyyat
ə. «mənhəc» c. böyük yollar