ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ə. 1) əmr edən, hökm edən; nizamlayan; 2) zəbt edən, tutan, alan; 3) hərb və polis sistemində: komanda heyətindən olan şəxs
ə. 1) bax zəbtiyyə; 2) qayda, ümumi qayda; 3) intizam
f. müğamlardan birinin adı
ə. 1) bir işi görməyə qoymayan, inkar edən, rədd edən; 2) vicdan, insaf
ZAD1 ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı. ZAD2 ə. azuqə, yol üçün götürülən yemək və s
ZAD3(Ə)1 f. 1) doğulmuş; oğul, övlad; 2) m. hasil olmuş, törənmiş. Zadi (zadei)-bəşər bəşər övladı, insan oğlu
f. əsilzadə
ZAĞ1 ə. qarğa. Zaği-siyah qara qarğa. ZAĞ2 f. zəy; zəy məhlulu
ə. bax zahiq
ə. 1) Allah adamı, mömin, ibadətlə məşğul olan, abid; 2) dünya malından imtina edib ömrünü yalnız Allaha ibadətlə keçirən adam; 3) pəhriz edən, pəhriz
ə. ey zahid! ay zahid!
ə. və f. zahidcəsinə, asketcəsinə
ə. sürünən (heyvanlar haqqında)
ə. sürünən heyvan
ə. 1) gedən; 2) yoxa çıxan, məhv olan
ə. 1) unudan, yaddan çıxaran; 2) özünü itirən, çaşan
ə. 1) aşkar, açıq, aydın; 2) xarici görünüş, bayır tərəf
ə. 1) aşkar olaraq; 2) xarici görünüşcə
ə. 1) zahirdə olan; 2) bayırda görünən; 3) xarici görünüşcə
ə. və f. 1) ancaq zahiri görünüşə baxan; 2) xarici görünüşcə qiymət verən, xarici görkəmlə kifayətlənən
ZAİD(Ə) ə. bax zayid(ə)
ə. bax zayiq
ə. bax zayiqə
ə. bax zayil
ə. bax zayir
ə. 1) qeyd edən; deyən, xatırladan; 2) zikr edən, təsbeh çevirən və ya virdlə məşğul olan; 3) təkyədə zikr oxuyan
ZAL1 f. 1) yaşlı adam; ağsaqqal; 2) albinos (piqment azlığı nəticəsində dəri və tükləri ağ olan adam və ya heyvan)
ə. zülmkar, zalım
ə. və f. zalımcasına, insafsızcasına, amansızcasına
ə. yolunu azmış, yolundan çıxmış
f. zəli
ə. zəmanət verən
ə. və f. zamin duran, zəmanətçi
ə. 1) zina edən, qanunsuz cinsi əlaqədə olan kişi; 2) əxlaqsız kişi
ə. 1) zina edən, qanunsuz cinsi əlaqədə olan qadın; 2) əxlaqsız qadın
f. diz
ZAR1 f. 1) ağlayan, inləyən; 2) dərmansız, çarəsiz, çıxılmaz (vəziyyət). ZAR2 ə. 1) incə pərdə, incə örtü; qabıq; 2) cin, şeytan
ZARE’ ə. kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan; əkinçi, rəncbər
f. ağlama, nalə
ə. 1) vuran, döyən; 2) riyaziyyatda: vuran (vurma əməlində ikinci rəqəm)
f. ağlayıb-yalvarma
ZAT1 ə. sahib, yiyə. ZAT2 ə. 1) mahiyyət; 2) əsil, cövhər; 3) subyekt, şəxs. Zati-ali ali mənsəb (yüksək vəzifəli şəxsə müraciət); zati-əkrəm ən möhtə
ə. 1) təbii olaraq, əslində; 2) özü-özündən
ZATİ(YYƏ) ə. 1) zata mənsub olan; 2) əsli, təbii
ə. «zati» c. birisinə aid xüsusiyyətlər
ə. sətəlcəm
ə. ağ ciyərin iltihabı; pnevmoniya