1. Kövrək hala salmaq, kövrək etmək.
2. məc. Tez təsirləndirmək, mütəəssir etmək; riqqətləndirmək, doluxsundurmaq. Uşağı kövrəltmək. Ağır xəbər qadını kövrəltdi.
– Gəlinin sözləri anasını da kövrəltdi.
[İnci:] Sən məni kövrəltdin, Gülər.
Qızı təzədən kövrəltməmək üçün Aqil ondan ağlamasının səbəbini də soruşmadı…
◊ Ürəyini (qəlbini) kövrəltmək – bax ürək.
Məsmə oğlunun ürəyini kövrəltmək istəmədi, daha da təsəlli verdi.
Hümmətyarın bu cür hərəkət etməsi Xanpərinin qəlbini kövrəltdi.