LƏNTƏRAN

sif.zərf [ ər. ] köhn. dan. Hərzə, hər nə gəldi, ədəbdən kənar, nalayiq. Ləntəran demək. Ləntəran danışmaq.
– Kim yaxşı söylədisə, ona min yaman dedin; Qeyzə gəlib bərəldi gözün, ləntəran dedin. M.Ə.Sabir.

LƏNGLİK
LƏPƏ₁

Digər lüğətlərdə