MÜLHƏQ

sif. [ ər. ] köhn.
1. Qatılmış, qatışdırılmış, əlavə edilmiş.
Miladdan 322-332 il qabaq İskəndəri-Rumi tamam İran zəmini təsxir edib yunana mülhəq etdi. Ə.Haqverdiyev.

2. Asılı, əlaqədar.
Cənabi-həq o bəhri-bigirani-mərhəmətdir kim; Ona mülhəq olan insan şərəfyabi-səadətdir. M.Ə.Sabir.

MÜLƏMMƏ
MÜLHİD

Digər lüğətlərdə