MÜMANİƏT

is. [ ər. ] Mane olma, maneə, əngəl, maneçilik; qarşıdurma, zidd getmə. Mümaniəti aradan qaldırmaq.
□ Mümaniət etmək (göstərmək) – mane olmaq, maneçilik göstərmək, əngəl törətmək.
Hər gün sənin hüzuruna mən gəlmək istərəm; Bu əmrdən mümaniət eylər həya məni. S.Ə.Şirvani.
Zeynal öz qəbahətini düşünərək Səlimin [otağa] keçməsinə mümaniət etməmişdi. S.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MÜMANİƏT mümaniət bax əngəl, qarşıdurma
MÜLTƏFİT
MÜMANİƏTSİZ

Digər lüğətlərdə